Hoewel ze Betty maar één keer ontmoet heeft, heeft ze dit verhaal toch op basis van andere bronnen moeten schrijven en toch voelt het alsof je over de schouder van Betty meekeek terwijl zij alles beleefde.

Wel moet ik bekennen dat ik moeite had om in het verhaal te komen. Eenmaal halverwege zat ik er goed in en heb ik alsnog heerlijk doorgelezen.

Het onderwerp waar Ik ga bij Japie wonen om draait vind ik heel tof. Als ouder krijg je volgens mij vaak te maken met de uitroep ‘maar … mag dat wel!’

Overman heeft met Noorderlicht een origineel en intrigerend boek neergezet. Deels door het onderwerp en haar schrijfstijl, maar ook doordat haar inspiratie komt uit de reis die zij zelf heeft gemaakt. En dat proef je in alles. Geniaal!

In Vlinder krijg je een kijkje in het hoofd van… Vlinder. Ze is een meisje met ADHD en in dit boek lees je vooral hoe zij de dingen ervaart.