Astrid Harrewijn studeerde rechten en was daarna werkzaam als vertaalster. In 20005 deed ze mee aan een schrijfwedstrijd welke ze won. Vervolgens debuteerde ze in 2006 met haar boek Ja kun je krijgen.
Inmiddels zijn we vele boeken verder. In januari 2020 verscheen haar meest recente boek, De stroopwafelshop.
Ben je zo dol op stroopwafels dat je dit product hebt gekozen voor de hoofdrol in dit boek of zit er een andere reden achter?
Ik vind stroopwafels wel lekker maar het was vooral de bedoeling dat het een Nederlandse setting zou hebben. Zelf wilde ik graag New York als achtergrond dus moest het op een andere manier een Nederlands tintje krijgen. Zo kwam ik bij de stroopwafels. Het had ook over klompen kunnen gaan, maar met stroopwafels en een koffietentje kwam ik toch een stuk verder.
“De cover van het boek vind ik niet mooi en ook voor de titel had ik een ander idee. Maar goed, daar ga ik niet over.”
Heb je de bijzondere recepten die Suze in het boek bedenkt ook zelf uitgeprobeerd?
Die heb ik zeker geprobeerd! Ze zijn alleen niet allemaal gelukt… De stroopwafel cheesecake mislukte bijvoorbeeld gigantisch. Die stroopwafels werden een grote brij. Later kwam ik erachter dat je beter de no-bake variant kunt gebruiken voor dit recept.
Wat wel een groot succes was waren de citroen merengue taartjes! Als je die maakt in kleine cupcake vormpjes met een kleine stroopwafel onderin, dan de citroen crème en vervolgens de geklopte eiwitten en even in de oven tot ze een beetje bruin zijn. Heerlijk!
Iets met brownie of cake werkt ook echt prima in combinatie met stroopwafels dus je begrijpt dat als ik tegenwoordig iets bak, dat iets met stroopwafels is.
Ik las dat je niet altijd even blij bent met de covers van je boeken. Wat vind je van de cover van De stroopwafelshop?
Ik vind hem niet mooi. Ik snap de keuze van de uitgever wel maar het is niet een cover die ik zelf voor ogen had. Ik vind hem te zoet en wat mij misschien vooral stoort is dat de vrouw die erop staat heel jong oogt terwijl Suze niet zó jong is.
De cover is het eerste wat mensen zien van een boek en ik ben bang om lezers teleur te stellen wanneer de cover of een genre bepaalde verwachtingen wekt die niet uitkomen in het verhaal. Of dat ik lezers niet kan bereiken omdat zij op basis van de cover het boek niet lezen terwijl het verhaal hen misschien wel aan zou spreken.
De boeken van de ‘Vrienden serie’ die ik schreef, hebben een hele andere cover. Deze spreken mij meer aan. Ik weet van iemand dat ze een hele mooie tekenstijl heeft dus haar heb ik nog getipt bij de uitgever, maar helaas is hier iets mis gegaan.
Ook had het boek van mij een andere titel mogen hebben. ‘Het jaar van Suze’ had ik bijvoorbeeld mooi gevonden. Maar goed, uiteindelijk ga ik niet over dit soort dingen. Ik geef mijn mening wel aan maar de beslissing ligt bij de uitgever en dat is ook prima’
“Vanaf zo’n moment kruip ik in hun hoofd en bedenk ik echt vanuit hen wat iemand zou doen of zeggen. Dan gaat het boek het ook bijna zelf doen, de personages gaan het zelf doen.”
Heb je van tevoren in je hoofd hoe personages zijn of ontwikkelt zich dit gaandeweg?
Op het moment dat je begint met het boek en je zet de karakters neer, dan kan je ze invullen. Ik kan bedenken wat het voor types zijn. En als je dan eenmaal het boek gaat schrijven, dan kom je op een gegeven moment op een punt waarop de karakters echt gaan leven. Alles wat je dan nog zegt komt vanuit dat personage. Vanaf zo’n moment kruip ik in hun hoofd en bedenk ik echt vanuit hen wat iemand zou doen of zeggen. Dan gaat het boek het ook bijna zelf doen, de personages gaan het zelf doen.
Een groot deel van het boek speelt zich af in Bushwick, een deel van Brooklyn in New York. Ben je zelf zo bekend in New York?
Ik vind Amerika een bijzonder land om doorheen te reizen, dat heb ik inmiddels al een paar keer gedaan. Onze jongste dochter heeft er gestudeerd dus daar zijn we natuurlijk ook bij op bezoek geweest.
Net als in Europa, zijn er in Amerika veel verschillen, dat maakt het interessant.
We zijn nu een paar keer in New York geweest, de laatste keer was met vrienden. De trekpleisters kenden we nu wel, we hebben toen een lijstje gemaakt van dingen die we nog graag wilden zien. Ik wilde heel graag naar Brooklyn en Williamsburg en dan kom je ook in de buurt van Bushwick. Dat vond ik heel bijzonder. Deze buurt past helemaal niet bij het beeld wat je hebt van New York. Dus toen dacht ik, als ik een keer een boek ga schrijven…
Zo gaat dat meestal, als je ergens bent of bent geweest dan komen er soms ideeën opborrelen. Zo heb ik ook een tijdje in Suriname gewoond, daar ga ik ook nog een boek over schrijven. Ik lees er momenteel veel over maar merk ook dat ik het lastig vindt om hier nu al over te schrijven omdat die omgeving dicht bij mij staat. Als je er helemaal inzit, dan wordt het je eigen verhaal. New York was niet eigen dus daar kon ik mijn fantasie op loslaten.
“Wanneer je een feelgood boek begint te lezen dan weet je van tevoren dat het hoofdpersonage niet dood zal gaan. Als ik dat zou doen is mijn boek misschien niet voorspelbaar maar dan heb ik toch ook een probleem…”
Vind je het vervelend wanneer lezers aangeven dat situaties of wendingen in je boek enigszins voorspelbaar waren?
Dat maakt mij eigenlijk weinig uit. Wanneer je een feelgood boek begint te lezen dan weet je van tevoren dat het hoofdpersonage niet dood zal gaan. Als ik dat zou doen is mijn boek misschien niet voorspelbaar maar dan heb ik toch ook een probleem…
Er zijn gewoon een aantal ingrediënten die in een feelgood zitten. Dat wil niet zeggen dat je nergens verrast kunt worden of dat je niet kunt genieten van het boek. En het wil ook niet zeggen dat er niks gebeurt met andere personages. Het is niet allemaal een grote gezellige boel.
Wat is kenmerkend voor jouw boeken?
Honden, ik ben een hondenmens. In mijn boeken zit bijna altijd een hond. En bijna altijd een klusjesman…