Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?
Mijn naam is Annet Schaap, ik ben illustrator van heel veel kinderboeken, en sinds een paar jaar ook schrijver, onder meer van het boek Lampje.
Waar staat jouw boekenkast?
Ik heb een boel boekenkasten, kleine en grote, in de huiskamer, in alle slaapkamers en ook een aantal in het atelier waar ik werk.
Deze grote staat thuis, en is speciaal gemaakt door een vriend die timmerman is. Het zijn eigenlijk allemaal kleine kasten met glazen deurtjes die je op allerlei manieren kunt stapelen.
Welke genres lees je graag en welke juist niet?
Ik lees vaak ‘gewone’ literatuur, wat nieuw uitkomt en me aanspreekt. Vaak ook Engelstalig. Ik hou van de mooie grote fantasy, de Engelse klassieken zoals Jane Austen, en natuurlijk veel kinderboeken. Kinderboeken die ook voor volwassenen interessant zijn en volwassen boeken die over kinderen gaan, daar houd ik het meest van.
Toen ik het las kocht ik ook meteen inkt en zo’n boekje en ging erin tekenen en schrijven. Dat doe ik nog steeds tot de dag van vandaag.
Annet Schaap over Wim van Wim Hofman
Wat is je laatste aanwinst en waarom kocht je dit boek?
Omdat ik een klusje deed voor de Utrechtse kinderboekwinkel mocht ik een boek uitkiezen, en ik koos Koningskind van Selma Noort.
Daar had ik al wat over gehoord, en de eerste paar pagina’s gelezen, en het leek me een mooi en goed geschreven boek. Zo eentje tussen de leeftijden in. Het stelde me niet teleur: Een erg mooi verhaal en stijl.
Welk boek vind jij een aanrader?
De laatste tijd luister ik heel veel naar boeken, dat is echt een grote nieuwe heerlijkheid. Ik leen ze van de bibliotheek, of haal ze van Audible (Engelstalig). Vaak zijn ze prachtig voorgelezen en kan ik fijn wandelen of tekenen terwijl ik me laat voorlezen. Pas luisterde ik naar het boek Hamnet van Maggie O’Farrel. Mooi verhaal, prachtig verteld en voorgelezen. De personages rezen voor me op uit de taal. Vol mensen van wie ik echt ging houden. En ook nog linkend aan de stukken en het leven van Shakespeare. Wonderlijk mooi.
Welk boek is je dierbaar?
O, allerlei stukgelezen kinderboeken, maar ook de dikke zwarte complete Shakespeare, die ik van mijn opa geërfd heb. Ik hield erg veel van hem, hij was een beetje een boeken-snob, en had veel eerbied voor kunstenaars en schrijvers. Ik moest altijd een beetje op mijn tenen lopen om met hem gesprekken te hebben over kunst en muziek, begreep niet alles wat hij dan zei, maar ik vond het altijd zo fijn om met hem te praten, dus dat boek is me heel dierbaar.
Wat is of was je favoriete kinderboek?
Ook zoveel. Moeilijk kiezen. Biegel, Astrid Lindgren, Tonke Dragt…
Maar toen ik een jaar of 12 was voelde ik me erg verwant aan het jongetje Wim, uit het gelijknamige boek van Wim Hofman. Die een beetje droevig rondscharrelt tussen de zee, het strand en allemaal moeilijk-doenende volwassenen door. Hij tekent en schrijft met Oost-Indische inkt in een boekje over wat hij ziet en meemaakt. Toen ik het las kocht ik ook meteen inkt en zo’n boekje en ging erin tekenen en schrijven. Dat doe ik nog steeds tot de dag van vandaag.
Welk boek heb je recentelijk nog cadeau gedaan en aan wie gaf je dit?
Ik gaf Oorlogswinter van Jan Terlouw aan mijn zoon Jonas die nu 12 is. Hij is niet echt een lezer, hij vindt zijn eigen gedachten meestal veel interessanter dan die van een of andere schrijver.
Maar omdat hij erg bezig is met de tweede wereldoorlog, lazen we het samen (en lieten we ons ook gedeeltelijk voorlezen door Jan Terlouw zelf via de bibliotheek) en hij was er helemaal in.
Ik had het boek vroeger al vaak gelezen, maar ik liet we weer helemaal meenemen door het mooie en eerlijke, zij het een beetje ouderwetse, verhaal.