Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben Nadine Matheson. Mijn meest bekende boek is De Puzzelman welke dit jaar uitkwam. Wat lang niet iedereen weet is dat ik een aantal jaren geleden ook al een boek uitbracht in Groot-Brittannië, The Sisters. Een vervolg op De Puzzelman is onderweg!
Naast auteur ben ik ook nog advocaat en geef ik les binnen de studie rechten.
Waar staat jouw boekenkast?
“Hier naast me staat een boekenkast, hierboven in huis heb ik ook nog een boekenkast staan. Oh, en hier schuin achter me staat er ook nog een. Eigenlijk heb ik overal boeken, zelfs op de vloer!”
Welke genres lees je graag en welke juist niet?
“Ik ben een alleslezer! Ik heb wel een obsessie met de tijd van de Vietnam oorlog en het Watergateschandaal. Ik zou heel graag een boek schrijven dat speelt in die periode, rondom dat schandaal. Ik hou van een goed complot!”
“Maar ik hou ook enorm van crime en geschiedenis. Er zijn schrijvers die het voor elkaar krijgen dat je niet eens door hebt dat je ook nog van alles leert dankzij hun boek. En ik ben een groot liefhebber van stripboeken!”
“Alleen young adult lees ik eigenlijk niet. Niet omdat ik niet wil, maar het komt er op de een of andere manier nooit van.”
Wat is je laatste aanwinst en waarom kocht je dit boek?
“Dat zijn er vier! One night, New York van Laura Thompson, The Dying Squad van Adam Simcox, Sixteen Horses van Greg Buchanan en Into the Fire van Rachael Blok. Ik heb de fout gemaakt om al te beginnen in The Dying Squad en Into the Fire terwijl ik nog in een ander boek bezig ben. Ik heb mezelf echt moeten dwingen om ze weer weg te leggen want ze grepen me direct. Ik moet van mezelf eerst dat andere boek uit lezen.”
“Waarom ik deze vier kocht? Ik heb Laura Thompson, Adam Simcox en Greg Buchanan laatst ontmoet bij het Harrogate Festivals. We zaten in verschillende panels maar kwamen elkaar toch tegen en het was zo gezellig dat we met zijn allen uit eten zijn gegaan. Ze zijn fantastisch en natuurlijk ben ik nu ook nieuwsgierig naar hun boeken. Met Rachael Blok ben ik binnenkort trouwens ook samen op een evenement!”
Welk boek vind jij een aanrader?
“Dat moet The Colours of Death zijn van Patricia Marques. Het is een misdaad boek, maar een met een twist. Het spelt zich af in Lissabon en aangezien op vakantie gaan lastiger is, kan je er via dit boek naartoe.”
“Het is dus een boek waarin de politie een moord op moet lossen, maar in deze wereld heb je ook mensen met een gave. Dit kan telepathie zijn of telekinese. En dan heb je ook nog de ‘gewone’ mensen. De detective in dit boek heeft de gave van telepathie en de partner heeft geen gave. Deze elementen zorgen maken dit verhaal bijzonder en net even anders.”
Welk boek is je dierbaar?
“Ik weet niet of het echt dierbaar is, maar Amerika’s riool van James Ellroy was het boek waardoor ik wilde gaan schrijven. Het was het eerste boek van hem dat ik las en ik had nog nooit zoiets gelezen. Zijn manier van schrijven, het neerzetten van de personages, je voelt je echt onderdeel van de bizarre wereld die hij neerzet. Toen ik dat las wist ik dat ik dit ook wilde doen, ik wilde ook schrijven.
Mijn exemplaar ziet er niet uit, ik heb het al tijden en heb het overal mee naartoe genomen.”
Wat is of was je favoriete kinderboek?
“Oh ja, hoe heet die ook alweer. Het personage heette Anastasia, het boek heette iets van Anastasia redt de wereld of zoiets. Ik heb hem nog wel, volgens mij ligt hij boven. Dat boek heb ik zo vaak gelezen dat ik de tel kwijt ben.”
“De tovenaar van Oz vond ik ook prachtig, net zoals De wind in de wilgen van Kenneth Grahame. Maar ze halen het niet bij Anastasia… Zij was zoals ik wilde zijn toen ik een jaar of negen was. Ik wilde net zo cool zijn als zij en ook avonturen beleven. (Grijnzend) dat probeerde ik wel maar lukte niet echt op mijn negende…”
Welk boek heb je recentelijk nog cadeau gedaan en aan wie gaf je dit?
“Ik gaf de Italiaanse vertaling van De Puzzelman aan mijn Italiaanse buurvrouw. En mijn peetkinderen en neefjes en nichtjes neem ik graag mee naar de boekwinkel. Mijn tantes deden dat vroeger ook met mij toen ik nog klein was.”
“Mijn ouders namen ons ook altijd mee naar de bibliotheek. Toen mocht je zes boeken per keer lenen, daar kreeg je zes bibliotheekkaarten voor. Het ging zo ver dat ik ook de kaarten van mijn ouders gebruikte omdat ik niet genoeg had aan mijn eigen kaarten. Ik las zo ontzettend veel!”
“De bibliotheek was zo’n vijf minuten lopen van ons huis. Het kwam dan ook nog weleens voor dat ik zelfs ’s avonds nieuwe boeken gingen halen. Eenmaal thuis haalde ik nog net de trap maar dan begon ik toch echt alweer met lezen. Dus ja, ik vind het ook geweldig om met de kinderen naar een boekwinkel te gaan en een nieuw boek uit te kiezen, heerlijk!”
“Maar naast die Italiaanse versie van De Puzzelman heb ik laatst ook Zo’n leuke leeftijd van Kiley Reid aan een van mijn vriendinnen gegeven.
Ik leen ook regelmatig boeken uit die ik niet altijd terugkrijg. Maar dat is niet echt weggeven he… 😆 “