Christian White is een Australische auteur wiens eerste boek in 2019 in Nederland uit kwam. In de zomer van 2020 verscheen hier ook zijn tweede boek, De vrouw en de weduwe. Hoog tijd om deze schrijver eens wat beter te leren kennen!
De vrouw en de weduwe is het eerste boek van jou dat ik heb gelezen. Natuurlijk weet ik dat je nog een boek hebt geschreven en heb ik je website bezocht, maar nog altijd kom je een beetje mysterieus over en weet ik niet heel veel over je. Wat kunnen we nog over jou te weten komen?
“Ik vind het wel leuk om een beetje mysterieus te zijn, maar hier zijn een aantal leuke weetjes die niet iedereen weet: Ik woon met mijn vrouw Summer en mooie windhond Issy, in een kleine kustplaats genaamd Balnarring. Mijn vrouw is een amateur taxidermist, daarom heb ik van Abby, een van de personages in De vrouw en de weduwe, ook een amateur taxidermist gemaakt. Het is een bizarre hobby en ik kan niet in dezelfde kamer zijn als mijn vrouw, wanneer zij hiermee bezig is. Alle dieren die zij opzet zijn een natuurlijke dood gestorven, dat wel.
Voordat ik schrijver was, heb ik vele bijzondere banen gehad zoals broodjes verkopen vanaf een golfwagentje, t-shirts bedrukken en ik heb zelfs nog 18+ films bewerkt als editor bij een bedrijf… Je kunt je voorstellen hoe opgelucht en blij ik was toen ik eindelijk fulltime kon gaan schrijven!”
Waar doe jij inspiratie op om over te schrijven?
“Ik haal mijn inspiratie overal vandaan, wanneer ik lees, podcasts beluister, rondloop, het internet. Ik lees veel over allerlei verschillende onderwerpen. Wanneer ik iets interessants tegenkom, berg ik dat idee op ergens in mijn hoofd, om het later te kunnen gebruiken.
Wat ik meestal doe wanneer ik schrijf, is twee of drie onderwerpen die ik interessant vind bij elkaar brengen, en kijken wat er gebeurt. Bij mijn eerste boek bijvoorbeeld, In het niets, was ik geïnteresseerd in vermiste kinderen en ‘Pentecostal snake handling’, een religieuze beweging waar mensen God aanbidden door het overhandigen van giftige slangen aan elkaar. Deze twee onderwerpen heb ik dus als hoofdlijn voor dat boek gekozen.”
Hoe verzin je een titel voor je boek? Doe je daar lang over?
“Meestal ben ik heel slecht in het verzinnen van titels, maar bij De vrouw en de weduwe was het eigenlijk heel makkelijk. Zodra ik wist dat ik de hoofdstukken afwisselend vanuit het perspectief van ‘de vrouw’ en het perspectief van ‘de weduwe’ wilde vertellen, was ook de titel geboren.”
Wat vind je leuker, een boek schrijven of werken aan een tv-serie of film?
“Boeken schrijven en voor de televisie schrijven zijn beide erg leuk en uitdagend op verschillende manieren, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar het schrijven van boeken. Als je voor tv schrijft moet je snel schakelen en samenwerken met producenten en andere schrijvers wat ik geweldig vind. Aan de andere kant is het schrijven van boeken een enorme solo operatie. Dat is moeilijker om te doen, maar uiteindelijk haal ik daar meer voldoening uit en voel ik me meer verbonden met mijn boek dan met mijn schrijfwerk voor tv.”
“Ik was doodsbenauwd dat mijn tweede boek een flop zou worden en mensen zouden gaan denken dat ik toch geen goede schrijver was.”
Christian White
Ik las ergens dat je het plaatsje Belfort, waar een groot deel van De vrouw en de weduwe zich afspeelt, gebaseerd hebt op de plaats waar je zelf bent opgegroeid. Klopt dit?
“Dat klopt, ik ben opgegroeid in een kleine toeristenplaats vlakbij het water. In de zomer kon je over de hoofden lopen, maar in de winter, wanneer alle toeristen weg waren, voelde het als een hele andere plaats. Dan was het er stil en griezelig. Dat gevoel wilde ik graag neerzetten in De vrouw en de weduwe. Belport is een verzonnen plek, de inspiratie komt van drie verschillende plaatsen die ik samen tot Belport heb gemaakt.”
Ik had ook gedacht dat Kate en Abby elkaar ook al eerder in het verhaal zouden ontmoeten. Een eerdere ontmoeting had ook de plottwist niet in de weg gezeten. Waarom heb je het geschreven zoals je het gedaan hebt?
“Als lezer wacht je, denk ik, vol spanning op het moment dat deze twee personages elkaar ontmoeten. Ze lijken op ramkoers te liggen, dus het was erg moeilijk om het perfecte moment te vinden waarop de twee elkaar ontmoeten. In eerdere versies had ik dit moment al veel eerder gepland, maar het voelde beter om er meer mee te spelen en het zo te doen zoals het uiteindelijk is gegaan.”
Wat vond je, naast de plottwist, het moeilijkste om te schrijven in dit verhaal?
“Het moeilijkste bij dit boek vond ik de worsteling met de verwachtingen. Het grootste gedeelte van het schrijfproces was ik mijn eigen grootste vijand. Mijn eerste boek was succesvol, ik was doodsbenauwd dat mijn tweede boek een flop zou worden en mensen zouden gaan denken dat ik toch geen goede schrijver was. Gelukkig, met wat hulp van mijn uitgeverij, lukte het om die gevoelens weg te zetten.”
“Ik heb zelfs nog 18+ films bewerkt als editor bij een bedrijf voordat ik fulltime schrijver werd.”
Christian White
En wat was het leukste om te schrijven?
“De plottwist! Ik kan beter niet uitleggen waarom, dat zou teveel weggeven aan mensen die het boek nog willen lezen. Maar dat was absoluut het leukste om te schrijven.”
Ik weet al dat je bezig bent met het schrijven van een derde boek, daar ga ik niks over vragen. Wel ben ik benieuwd naar wat je nog zou willen bereiken?
“Wat een goede vraag! Dit klinkt misschien gek, maar mijn ultieme doel als schrijver is dat Stephen King eens een boek van mij leest. En dat hij het hopelijk een goed boek vindt natuurlijk.”