Johnny Bollé is schrijver van korte verhalen en thrillers. Hij studeerde af als paramedicus maar op zijn dertigste maakte hij een carrière switch. Hij werd personal trainer en groepslesgever. Inmiddels is daar schrijver bij gekomen. Deze maand komt alweer zijn derde boek uit.
Je nieuwe boek, Hij noemde me Duivelskind, komt bijna uit. Hoe kwam je op het idee voor dit boek?
Het idee voor mijn nieuwe thriller had ik al tijdens het schrijven van mijn vorige boek Bloedmaan. Ik wilde een origineel ‘atypisch’ verhaal maken over een seriemoordenaar. De nadruk moest niet zo zeer liggen op het moorden zelf maar op de zoektocht naar de ‘Sleutelmoordenaar’ en vooral naar wat de psychopaat drijft om dit te doen. Zoals in al mijn boeken gebruik ik verschillende verhaallijnen die op het einde samen komen. Alle hoofdpersonages hebben een donker kantje waardoor het lijkt dat ze allemaal wel in staat zijn om een moord te plegen.
“Ik schrijf enkel over een plaats als ik er zelf ben geweest. Mijn partner en ik reizen regelmatig. Tijdens die vakanties doe ik steeds inspiratie op.”
Wist je vooraf hoe het verloop van dit verhaal zou zijn of kwam dit al schrijvend?
Het verloop van al mijn verhalen leg ik vooraf vast. Ik schrijf eerst een plan uit en maak een samenvatting van hoe ik wil dat de verhaallijnen er zullen uit zien. Omdat het boek Hij noemde me Duivelskind niet chronologisch verloopt, vind ik het heel belangrijk om eerst een tijdlijn op te stellen waarop alle gebeurtenissen worden vermeld. Zonder zou ik verloren zijn. Ik hou me strikt aan het schema dat ik heb gemaakt.
Zijn er andere auteurs waar je bewondering voor hebt en die je inspiratie geven?
Er zijn heel wat schrijvers die ik bewonder om hun originaliteit en hun schrijfstijl. Dat zijn voor mij niet alleen auteurs van thrillers. Andere genres lees ik ook graag.
Lize Spit is een voorbeeld van een Belgische schrijfster wiens schrijfstijl ik bewonder.
Wat Nederlandse schrijvers betreft ben ik zeker fan van de boeken van Esther Verhoef. Ik heb haar ook al enkele malen ontmoet en ze blijkt ook nog bijzonder sympathiek te zijn.
Ruth Ware en Karin Fossum behoren ook tot mijn favorieten.
Momenteel lees ik De ketting van Adrian McKinty.
Het boek speelt zich deels af in Antwerpen. Is dit een bewuste keuze omdat je er zelf woont?
Hij noemde me Duivelskind speelt zich niet enkel af in Antwerpen. Een groot gedeelte van het boek vindt plaats in een zonnige vakantiebestemming! Het is inderdaad makkelijker om plaatsen te beschrijven waar je zelf veel komt. Ik woon al mijn hele leven in Antwerpen dus ik ken de stad dan ook bijzonder goed. Mijn vorige boek, Bloedmaan, speelt zich voor een groot deel af in Frankrijk en Spanje. Momenteel schrijf ik een verhaal dat zich volledig in het zuiden van Frankrijk en Italië afspeelt.
Ik schrijf enkel over een plaats als ik er zelf ben geweest. Mijn partner en ik reizen regelmatig. Tijdens die vakanties doe ik steeds inspiratie op.
“Omdat het boek Hij noemde me Duivelskind niet chronologisch verloopt, vind ik het heel belangrijk om eerst een tijdlijn op te stellen waarop alle gebeurtenissen worden vermeld. Zonder zou ik verloren zijn. Ik hou me strikt aan het schema dat ik heb gemaakt.”
Hoe heb je onderzoek gedaan of achtergrondinformatie gezocht om dit boek te schrijven?
Meestal ga ik op zoek naar boeken over het onderwerp waar ik over schrijf. Ik probeer ook wat wetenswaardigheden te vinden over de plaatsen die in het boek voorkomen. Ook zoek ik naar nieuwsfeiten over de periode waarover ik een verhaal wil maken. Die gebruik ik soms als achtergrond.
Ook het internet is vanzelfsprekend een bron van informatie!
Vond je het lastig om je personage Seth Lejeune vorm te geven? Hoe heb je dit gedaan?
Nee helemaal niet. Net zoals ik een plan maak van het verhaal maak ik een beschrijving van mijn hoofdpersonage(s). Zo bepaal ik eerst hoe ze er zullen uitzien, wat hun karaktertrekken zijn, hun relatie ten opzichte van de andere personages,…
Hij noemde me Duivelskind heeft naast Seth nog twee belangrijke personages. Wat ik in dit boek heb geprobeerd is om de hoofdpersonages een duidelijke evolutie te laten ondergaan.