Fields weet de spanning goed in het verhaal te houden en wisselt genoeg tussen personages en gebeurtenissen om het interessant te houden voor de lezer.

Het moment dat de spanning begint te komen, blijkt dit een boek te zijn met van die onderhuidse spanning die zeurend blijft hangen.

Met een brok in mijn keel heb ik dit boek dichtgeslagen. Wat een sterk einde.

Het idee van dit boek vond ik meteen heel tof. Twee jonge mannen, en dan ook nog een prins en de zoon van de president, die voor elkaar vallen. Helaas is de uitwerking mij een beetje tegengevallen.

Angus de huiself staat een beetje chagrijnig op de cover en hoewel dit zeker past (hij ís gewoon een beetje humeurig), is het stiekem ook een grappig en aandoenlijk mannetje.

Helena en ik waren het erover eens dat dit boek eigenlijk te weinig verhalen bevat…