Het verhaal kan nog wat meer eenheid gebruiken maar verder is het een prima debuut.
De cover springt je tegemoet en uit de eerste paar bladzijdes bleek al dat het een vlot geschreven verhaal is. Erg prettig want dat is toch de eerste indruk die je krijgt van een boek.
Een beetje herkenbaar, veel humor en af en toe een beetje absurd. Heerlijk!

Het personage Ava voelt bereikbaar en dat is fijn. Ze is een doodgewone vrouw met een even gewoon leven wat het makkelijk maakt om jezelf met haar te identificeren. Het gedoe op het werk van Ava overheerst soms een beetje. Hoewel ook daar grappige stukjes in voorkomen, had dat onderwerp minder aandacht mogen krijgen naar mijn idee. Het maakt het verhaal af en toe wat langdradig. De situaties met haar twee beste vriendinnen zijn juist erg leuk neergezet. Een beetje herkenbaar, veel humor en af en toe een beetje absurd. Heerlijk!
De hoeveelheid personages had van mij dan weer wel minder gemogen. Ik moet bekennen dat sommigen mij maar moeilijk bijbleven wat lastig is wanneer je het boek af en toe weg moet leggen. Er is weinig vervelender tijdens het lezen, dan steeds terug moeten kijken of diep in je geheugen graven om erachter te komen wie de genoemde persoon ook alweer is. Zelfs een dag na het uitlezen van het boek ben ik de helft van de personages alweer zo goed als vergeten.
Zo voegen de collega’s van Ava bijvoorbeeld weinig toe. Er is wel een vriendschap maar deze wordt te weinig aangehaald om dit ook in de verhaallijn duidelijk te maken. De insteek met buurvrouw Melanie is erg leuk gevonden, maar daar had Van der Zwaan veel meer mee kunnen doen. Elke vriendschap blijft nu een beetje op een eigen eilandje hangen, wat ook de verhaallijn in de situaties beïnvloedt.
Auteur: Yvanka van der Zwaan
Genre: feelgood
Aantal pagina's: 272
ISBN: 978 90 443 5243 6
Uitgever: The House of Books
Verschenen: september 2018
Het boek mist een beetje een geheel. Er gebeuren genoeg dingen en er zijn zeker ontwikkelingen dus saai is het niet. Wel voelt het een beetje te chaotisch. Veel gebeurtenissen worden wel aangestipt maar niet uitgediept. Hierdoor wordt je ook niet echt meegezogen in het verhaal.
Dit alles maakt dat 19% kans op geluk een prima tussendoortje is. Leest lekker weg, maar blijft wat aan de oppervlakte.
Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.