Buiten bereik - Iris Boter

Boter weet een aantal interessante dingen in dit boek te verwerken. Hoewel niet uitgesproken wordt wat er met Jonas is, is het duidelijk dat hij geen doorsnee kind is. Boter weet heel menselijk neer te pennen hoe groot de wanhoop van een ouder kan zijn en hoe ingewikkeld het kan zijn om zelfs met je eigen kind overweg te kunnen, maar óók is het zeer helder dat de liefde van een ouder voor zijn kind daarom niet minder is.

Buiten bereik lees je vanuit verschillende invalshoeken. Zo lees je vanuit Katja, de moeder van het gezin en de invalshoek van Daniël, vader van het gezin, lees je zelfs in het verleden en het heden. Dan is er ook nog Gradus, over wie later in het boek meer bekend wordt. Wat Boter slim heeft gedaan is de hoofdstukken niet te lang maken. Haar schrijven is vlot en je vliegt door de hoofdstukken heen. Ook krijgt ze het voor elkaar om het boek overzichtelijk te houden.

Hoewel je als lezer niet heel lang in onwetendheid wordt gehouden, houdt het boek je aandacht vast tot het einde. Vooraf was ik bang voor een te ingewikkeld en misschien zelfs een wat langdradig verhaal. Dit is absoluut niet uitgekomen. Boter weet ‘to-the-point’ te schrijven en blijft niet ergens langer in hangen dan nodig is.

Wat ik wel echt heel jammer vind is dat zowel de tekst op de cover als wel de achterflap al aangeven dat Jonas (alleen) thuiskomt. Dit gebeurt namelijk pas laat in het verhaal en haalt een groot deel spanning weg. Of had Jonas eerder laten terugkeren, of had de lezer in het ongewisse gelaten op dit punt.

Een aantal dingen in het verhaal begrijp ik ook niet helemaal. Zo lijkt Jonas op een reguliere school te zitten en hoewel ik niet meteen wil zeggen dat dit onmogelijk is, lijkt dit me onwaarschijnlijk. Door de speciale aanpak van Jonas, zijn woede uitbarstingen en niet meedoen met de reguliere dingen in de groep kan ik me niet voorstellen dat een kind als Jonas op een reguliere basisschool zit.
Ook het einde heeft mijn wenkbrauwen af en toe doen fronsen. Hierover ga ik nu niet verder uitweiden, het zou zonde zijn als ik teveel verklap.

Dat ik her en der een vraagteken zet bij het geloofwaardige aspect van sommige situaties wil niet zeggen dat ik niet heb genoten van het boek. Door de schrijfstijl van Boter en de spanning die na Jonas’ terugkeer alsnog oplaait, heb je toch een boek in handen dat je graag uitleest.

Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.