De kluts kwijt - Vanessa Thuyns

Wat een mooie mengeling aan emoties heeft Thuyns in dit verhaal weten te vangen. Het ene moment zat ik met tranen in mijn ogen te lezen en het volgende moment voelde ik de vlinders in mijn buik rondfladderen. Thuyns laat zien dat een verhaal meer dan genoeg ruimte biedt aan aan zowel verdrietige, moeilijke en fijne momenten.

Al vanaf het moment dat je instapt als lezer is de vader van Naomi ziek, hij heeft Alzheimer. Helaas gaat het snel achteruit en hoewel ik soms even moest slikken, heeft Thuyns dit volgens mij op een mooie en realistische manier neergezet. Hoe de omgeving ermee omgaat valt hier ook onder. Het is knap hoe de auteur deze gevoelens zo dichtbij je weet te brengen.

Helaas heeft Naomi nog genoeg andere dingen aan haar hoofd. Haar reguliere werk, de gebrouilleerde band tussen haar zus en haar ouders waar zij tussenin zit en een ex die haar voor het blok durft te zetten. Toch weet ze op de een of andere manier de ballen in de lucht te houden. Ze durft keuzes te maken en gaat hierbij soms op haar bek. Ze doet wat haar het beste lijkt voor een ander terwijl je tegelijkertijd een inkijkje in haar gevoelens krijgt. Dat alles maakt Naomi tot een bereikbaar personage met wie je ontzettend meeleeft.

Naast het talent van Thuyns om de personages levensecht neer te zetten, weet ze het verhaal ook heel vloeiend te vertellen. Nergens abrupte overgangen of ingewikkelde zinnen. Het enige minpuntje was dat ik dacht op een enkele plek een foutje te zien staan, maar dit heeft mij niet gehinderd in de verhaalbeleving.

Ik hoop in de toekomst nog vele verhalen van deze auteur te mogen lezen!