De wind kent mijn naam - Isabel Allende

Gelukkig blijkt De wind kent mijn naam een vlotte roman te zijn dat ondanks het vele verdriet dat erin voorkomt, niet heel zwaar voelt. Met sprongen door de tijd neemt Allende je mee door de levens van de verschillende personages. Het lukt dit te doen op een vlotte manier, zonder te verzanden in ellenlange levensverhalen.

Je begint dit boek bij een goed begin, namelijk het moment waarop Samuel Adler nog een jonge jongen is die, zonder dat hij het doorheeft, voorgoed afscheid neemt van zijn ouders en het leven dat hij tot dan toe heeft gekend. Ondanks alle ellende die hij meemaakt, staat Samuel voor moed, doorzettingsvermogen en berusting. De hoofdstukken zijn redelijk lang. Dit is wel begrijpelijk omdat er per hoofdstuk gewisseld wordt van personage en je zo wel de tijd krijgt je wat meer in dat moment te verdiepen.

Een nadeel van het wisselen van personages is dat je uiteindelijk bij niemand echt ver de diepte in gaat. Natuurlijk lees je over Anita, wat zij heeft meegemaakt en hoe ze hiermee om gaat, maar toch blijft het wat aan de oppervlakte hangen. Dat betekent ook meteen dat de andere personages ook niet dieper gaan dan dat. Hoewel de snelheid van het verhaal prettig verloopt, is het haast zondig van de prachtige personages dat zij ieder te weinig ruimte hebben gekregen om zich voldoende te ontplooien.

De wind kent mijn naam is een verhaal over ontworteling, worstelen en omgaan met wat je toebedeeld krijgt, maar bovenal van moed en veerkracht. Prachtig hoe door de zinnen heen duidelijk wordt dat Samuel en Anita zich beide niet tegen laten houden door wie of wat dan ook en ieder zo hun manieren vinden om hun leven te leven, ondanks alles wat zij meemaakten.