Drie dates - Beth O'Leary

Een nieuwe Beth O’Leary, dat móét wel een schot in de roos zijn, toch? Na Veel liefs, Tot snel! en De roadtrip waren mijn verwachtingen hooggespannen. Ik vind O’Leary geniaal in het samen laten komen van luchtige romcom en serieuze onderwerpen, maar weet ze dat dit keer wederom zo goed te doen?

Siobhan, Jane en Miranda hebben alle drie een date met Joseph Carter op Valentijnsdag. Als lezer ben je direct nieuwsgierig waarom hij niet op is komen dagen en hoe het verhaal verder zal gaan. O’Leary heeft mij op verschillende momenten toch zeker wel weten te verrassen, iets wat ik erg plezierig vond, maar ook iets wat het boek wel nodig had.

Voor mijn gevoel kan je het boek opdelen in een eerste en een tweede deel. Dat eerste deel vond ik veel te langdradig. Ik snap dat alle personages een plek moeten krijgen en dat de lezer hen moet leren kennen, maar door bepaalde gebeurtenissen of verrassingen naar voren te halen en de ruimte daarna te gebruiken om het verhaal op een later moment nog wat verder uit te diepen, had het boek, denk ik, meer recht gedaan.

Naast de, in mijn ogen, te lange aanloop waren ook de vele personages een dingetje voor mij. Je zou denken dat de vrouwen door hun verschillende karakters makkelijk uit elkaar te houden zijn, dus hoe het komt weet ik niet precies, maar ik bleef de vrouwen lange tijd door elkaar halen. Dit alles zorgde ervoor dat ik maar moeilijk in het verhaal kwam.

Pas in het, door mij omgedoopte, tweede deel herkende ik de stijl en kwaliteiten van O’Leary terug. Daar kwamen ineens die warmte van de personages, de lach en de traan die ze bij je los kan maken tijdens het lezen. Eindelijk werden er dingen duidelijk maar kregen de personages ook meer persoonlijkheid waardoor je die verbondenheid ging voelen.
In Drie dates draaide het verhaal minder om gekke personages en hilarische situaties, maar heeft de serieuze kant de boventoon gevoerd. En óók dat lukt O’Leary zonder een zwaar verhaal neer te zetten.