Een soort vonk - Elle McNicoll

Een soort vonk is zo’n pareltje dat niet onontdekt mag blijven. Addie is een uniek meisje dat de moeilijkheden in het leven niet uit de weg gaat, maar juist probeert te accepteren. Als andere mensen hun kop in het zand willen steken, accepteert ze dat juist niet!

Addie woont samen met haar ouders en twee oudere zussen Nina en Keedie. Net als Keedie is ook Addie autistisch. Addie heeft het geluk dat Keedie haar begrijpt en kan helpen, zo iemand heeft Keedie zelf gemist.

McNicoll heeft een vlotte en duidelijke  schrijfstijl. Het verhaal is goed te begrijpen en ik hou van de lagen die ze erin heeft verwerkt. Vriendschap, onrecht, pesten, acceptatie. De moed van Addie is voelbaar, ook al heeft ze som moeite met de wereld om zich heen.

Addie is anders, dat weet ze wel, maar tegelijk is ze blij met hoe ze is. Hoewel ze niet altijd goed voor zichzelf opkomt, doet ze dat wel voor  vrouwen die vroeger zijn vermoord omdat ze van hekserij werden beticht. En zelfs als bijna niemand naar haar wil luisteren, geeft ze niet op.

Er ontvouwt zich zelfs een nieuwe vriendschap en tegen het einde zat ik te lezen met kippenvel over mijn hele lijf en tranen in mijn ogen. Mijn hart werd gegrepen. Niet alleen door Addie, maar ook door die lieve, krachtige mensen om haar heen. McNicoll sluit af met vuurwerk.

Dit hartverwarmende boek is een echte mustread. Ik ben blij met deze verfrissende kijk die McNicoll je meegeeft. Ze heeft het bijzondere talent om haar personages tot leven te wekken en je diep te roeren.