Even goede vrienden - Jane Fallon

Fallon heeft een vlotte, prettige schrijfstijl. Hoewel de proloog voor mij niets toevoegt, zat ik toch vanaf het eerste hoofdstuk lekker in het boek.

Hoofdpersonage Amy is goed neergezet, het is moeilijk om haar niet aardig te vinden, ondanks de acties die ze uithaalt. Ergens begrijp je ook wel waarom ze dat doet.

Ik vind het altijd jammer wanneer de achterflap niet helemaal klopt met het verhaal, ook al gaat het soms om een kleinigheidje. De spullen die Amy tegenkomt in het appartement van haar en haar verloofde komen haar namelijk niet meteen bekend voor. De tijd die het nog kost om tot dat punt te komen zou je het liefst naar Amy roepen hoe het zit omdat je als lezer wel al lang op de hoogte bent.

De overgangen tussen heden en verleden zijn soms een beetje onduidelijk. Van mij had het dan ook best aangegeven mogen worden wanneer je in het heden of verleden leest. Wel is dat verleden een leuke toevoeging waardoor Fallon meer achtergrond van de personages meegeeft en het verhaal wat meer lagen krijgt. Dit verleden zorgt echter ook voor een behoorlijk aantal extra personages. Hoewel Fallon een mooi verhaal om hen heen heeft gebouwd, hadden ze van mij uitgebreider in het heden aan bod mogen komen.

Als lezer kan je je goed in Amy verplaatsen. Fallon maakt niet altijd de meest voor de hand liggende keuzes en het venijn dat nog weleens aan bod komt in haar boeken geven het verhaal her en der een scherp randje. Ook geeft dit soms juist de ruimte om een personage te laten groeien. Amy ontpopt zich tot een krachtige vrouw die tot meer in staat is dan ze eerder had gedacht. Dat vind ik een hele mooie boodschap want volgens mij geldt dit voor veel mensen.

Alle ingrediënten voor een lekkere feelgood zijn aanwezig. Een kleine twist hier en daar om de lezer alert te houden, een verhaal met pit en een krachtig en herkenbaar hoofdpersonage. Top!