Foeksia en het spookhuis - Paul van Loon

Het leuke van dit boek is dat het geschikt is voor beginnende lezers maar ook prima voorgelezen kan worden.

Het onderwerp sluit erg aan bij kinderen. Tommie het mensenkind is namelijk bang voor spoken en deze angst is de meeste kinderen niet vreemd. Door deze spoken centraal te stellen in dit boek, worden ze minder eng.

De humor die Van Loon in het verhaal gebruikt helpt hier trouwens ook in. Zo laat Foeksia zich niet kennen en wanneer zij aan de deur van het spookhuis staat en een spook haar antwoord geeft met het beroemde zinnetje ‘knibbel knabbel knuistje, wie knabbelt aan…’ roept Foeksia terug: ‘schei uit met die onzin!’

Vervolgens legt Foeksia een knoop in de neus van het spook. Niet alleen Helena moest hier erg om lachen, ook ik zat te grinniken. Extra leuk is dat dit spook vervolgens iedere keer getekend wordt met die knoop in zijn neus.
Uiteindelijk blijkt het Nachtmerriespook, waar iedereen nog het bangst voor is, een klein, zielig spookje te zijn. Dankzij daadkrachtige durfal Foeksia leren we dat de angst voor spoken onterecht is. Zij leert hen wel een lesje!

Van Loon is geen onbekende in de boekenwereld en ook met dit boek weet hij weer te scoren. Het verhaal is prima te volgen en zeker niet kinderachtig. Hierdoor is het boek geschikt voor kinderen van verschillende leeftijden.

Na het lezen van dit boek hoeft niemand meer bang te zijn voor spoken en enge dromen. Droom maar van stoere Foeksia en haar grapjes, dat is een stuk leuker! En komen er toch spoken of nachtmerries voorbij, dan weten we nu dat spoken gewoon ‘bleke bangeriken’ zijn en het Nachtmerriespook niet groter is dan een muis. Roep een keer ‘boe!’ en ze zijn weg.

Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.