Geloof mij nooit Loes den Hollander
Het Verborgen Land 2, De te... Chris Colfer
Ik red me wel Leanne Pots
Daantje durft alles! Eline Hoogenboom
Nijntje tel & beweeg bewegend leren
De vrouw van de uitvinder Rebekka Eder
Heksenwinter Kaye Umansky
Ik hou het hele jaar van jou Sam McBratney
De verloren dromen van Valeria Aline van Wijnen
De Italiaanse dochter Soraya Lane
Bevroren planeet Leisa Stewart- Sharpe
Als de dood zucht Lex Paleaux
Het weeshuis Lizzie Page
Zonder angst Inge van Prooijen
Het Verborgen Land 1, De st... Chris Colfer
De verdwenen meisjes van Wi... Ellen Marie Wiseman
Ergens in de sneeuw Linde Faas
Pleegkind Claire Keegan
Denk aan mij Frances Liardet
Het begint met de geur van ... Kelly Moran
De reis van Grote Panda & K... James Norbury
Dierenarts Daantje en de di... Lizette de Koning
De heks in mij Loes den Hollander
Met Filippa Fazant naar de ... Briony May Smith
Drie dates Beth O'Leary

Het schooltje van Auschwitz - Mario Escobar

Geschreven op donderdag 10 februari 2022

Het verhaal op zich is indrukwekkend. Dat kan ook haast niet anders wanneer je het verhaal verteld van iemand die in een concentratiekamp zat tijdens de Tweede Wereldoorlog. Toch viel mij op dat Escobar geen sterke verteller is want ondanks het heftige onderwerp, vond ik zijn verhaal hol aandoen.

Toch viel mij op dat Escobar geen sterke verteller is want ondanks het heftige onderwerp, vond ik zijn verhaal hol aandoen.

De fundering van het verhaal is realiteit met hier doorheen een hoop eigen invulling verweven. Het wisselt per lezer of je dit storend vindt of niet. Een gedeelte van de invulling zou maar zo echt gebeurd kunnen zijn terwijl van een aantal dingen duidelijk is dat dit echt uit de koker van de auteur komt.

Escobar valt voor mijn gevoel meerdere keren in herhaling en zijn taalgebruik varieert nauwelijks. Dat maakt het verhaal ondanks het onderwerp nogal plat. Dankzij dat onderwerp leef je toch mee met Helene Hanneman en haar gezin, omdat je toch enigszins een beeld krijgt van hun afschuwelijke omgeving. Tegelijk krijg je als lezer nauwelijks de ruimte om afschuw te voelen over wat er met zoveel anderen in het kamp gebeurd simpelweg omdat Escobar al die anderen nauwelijks uitlicht. Ze krijgen geen gezicht waardoor ze je niet erg weten te raken. Zovelen vinden de dood en zovelen doorstaan de verschrikkelijke ontberingen, ik heb het gemist dat ik hen ook echt kon zien. De pijn en emotie voelde ik als lezer niet. De auteur heeft een manier van vertellen die beter passend is bij een verhaal dat niet zwaar is.

Titel: Het schooltje van Auschwitz
Auteur: Mario Escobar
 
Genre: historische roman
Aantal pagina's: Array
 
ISBN: 978 90 297 2941 3
Uitgever: Boekerij
 
Verschenen: april 2019

Het verhaal op zich is niet ingewikkeld en zal voor de meeste lezers prima te volgens zijn. Wat dat betreft is het ‘easy reading’. Dat maakt ook dat je het boek toch redelijk gemakkelijk uit kunt lezen en dit ook doet. Je wilt graag weten hoe het verder zal gaan met Helene en haar gezin en ondanks het gemis dat ik ervoer in het verhaal, lees je dan toch door.

Het is goed dat verhalen zoals die van Helene Hanneman verteld worden en niet verloren gaan. Ik ben dan ook blij dat ik het boek gelezen heb. Echter heeft Escobar zelf mij niet kunnen overtuigen met wat hij heeft neergezet.

Achterflap van het boek (tekst van de uitgever):

Het schooltje van Auschwitz van Mario Escobar is het waargebeurde verhaal van een vrouw die vrijwillig op de trein stapte en hoop bracht naar een van de donkerste plekken op aarde.

Berlijn, 1943. Als haar Roma-man en -kinderen worden weggevoerd, weigert de Duitse Helene Hannemann hen in de steek te laten en wordt ze samen met de rest van het gezin gedeporteerd naar Auschwitz.

In het zigeunerkamp werkt ze als verpleegster onder de leiding van kamparts Josef Mengele, die haar opdraagt een schooltje te starten. Hoewel het niets meer is dan nazi-propaganda en een dekmantel voor Mengeles gruwelijke medische experimenten, is Helene met haar schooltje een lichtpuntje in een verder inktzwarte wereld.