Het winkeltje in Cockleberry Bay - Nicola May

Ik hou wel van een goede feelgood en de flaptekst van Het winkeltje in Cockleberry Bay sprak me erg aan! Nu heb ik ook veel positieve geluiden over dit boek gehoord maar zelf was ik uiteindelijk toch wat minder enthousiast.

Er kwamen dingen in het boek voorbij waar ik mijn wenkbrauwen bij fronste. Zo is er een agent die zijn raampje omhoog draait (bestaan er nog politiewagens zonder elektrische ramen?), maakt Rosa iemand lekker met een exclusief nieuwtje maar als ze even later vertrekt zegt diegene daar niks over, en hoe komt Lucy ineens aan een glas water? Het kwam wat slordig over.

Een leuk gegeven vond ik dat de eerste indruk van personages niet altijd klopte. Waar normaal gesproken in een feelgood toch vooral leuke en lieve personages te vinden zijn, is May niet bang om hier vanaf te stappen en ook een aantal minder vriendelijke personages de ruimte te geven.
Hoofdpersonage Rosa wist mij helaas niet te raken, iets wat ik als lezer toch nodig heb in een boek. Ze kwam op mij niet heel sympathiek over. Eigenlijk vond ik alleen Josh leuk. Een lieve vriend waar je op kunt bouwen.

Het rijmen was voor mij wat teveel van het goede. Sowieso kwamen er soms bijzonder zweverige teksten voorbij en dat is niks voor mij.
Bij een feelgood is het vaker zo dat lang niet alles verrassend is en dat vind ik zeker niet erg. May lijkt echter wel naar verrassingen op te willen bouwen maar dat is wat mij betreft niet echt gelukt. Veel dingen werden te snel duidelijk waardoor ik de momenten waarop het uitkwam niet meer verrassend vond. In plaats van meeleven met het personage dat een ontdekking doet, vroeg ik me af hoe het mogelijk was dat dit niet eerder duidelijk was.

Ik geloof meteen dat dit boek genoeg mensen wel kan bekoren. Het idee is misschien niet heel origineel maar wel pakkend. Helaas heeft de uitwerking naar mijn mening niet helemaal lekker uitgepakt. Maar er zijn volgens mij genoeg mensen die dit dan weer niet eens zijn met mij.