Hildes droom - Marie Lamballe

Hildes droom is een flinke pil van wel 480 bladzijdes dik. Dit is echter geen reden om niet te beginnen aan het boek want Lamballe heeft zo’n vloeiende en gemakkelijke schrijfstijl, dat je door de bladzijdes heen vliegt en het verhaal je niet lang genoeg kan duren.

Hoewel de titel impliceert dat het verhaal alleen over Hilde zal gaan, is dit niet het geval. Je volgt als lezer verscheidene personages welke ieder hun eigen, boeiende verhaal te vertellen hebben. Hoewel Lamballe deze verhaallijnen moeiteloos met elkaar weet te verweven, zorgt deze afwisseling er wel voor dat je niet heel diep in deze personages en hun verhalen duikt.

Wat ik wel een opmerkelijke en goede keuze vond van de auteur, is het belichten van verschillende karaktertrekken bij de personages. Dit vangt het gebrek aan verdieping enigszins op. Zo kom je erachter dat Hilde niet altijd die leuke meid is die van aanpakken weet en ook haar vader laat in verschillende situaties diverse karaktertrekken van zichzelf zien.

Ondanks dat er al vele boeken zijn welke zich in de oorlog afspelen, weet de auteur zich toch te onderscheiden. Deels komt dit doordat de focus niet op de oorlog ligt, maar op een aantal personages en hoe zij het einde van de oorlog beleven. Ook vond ik het bijzonder om dit vanuit het Duitse oogpunt te zien, niet alle Duitsers deden dezelfde dingen.

Het is knap dat Lamballe zo’n dik boek weet te schrijven en het voor elkaar krijgt dat je na het dichtslaan nog steeds niet klaar bent met de personages en hun verhalen. Je wilt meer.
Gelukkig krijg je dat ook want Hildes droom is pas het eerste deel van de Café Engel-serie.