Takkenhoofd Inge Besaris
De grote boze heks Hanna Kraan
De Cubaanse dochter Soraya Lane
Lotte en Fenna, op reis doo... Jannie van der Heijden
De wind kent mijn naam Isabel Allende
Cadeautje! Miriam Bos
Ik heb een paar vragen voor je Rebecca Makkai
Blauw brengt ongeluk Angelique van Dam
Geloof mij nooit Loes den Hollander
Het Verborgen Land 2, De te... Chris Colfer
Ik red me wel Leanne Pots
Daantje durft alles! Eline Hoogenboom
Nijntje tel & beweeg bewegend leren
De vrouw van de uitvinder Rebekka Eder
Heksenwinter Kaye Umansky
Ik hou het hele jaar van jou Sam McBratney
De verloren dromen van Valeria Aline van Wijnen
De Italiaanse dochter Soraya Lane
Bevroren planeet Leisa Stewart- Sharpe
Als de dood zucht Lex Paleaux
Het weeshuis Lizzie Page
Zonder angst Inge van Prooijen
Het Verborgen Land 1, De st... Chris Colfer
De verdwenen meisjes van Wi... Ellen Marie Wiseman
Ergens in de sneeuw Linde Faas

Ik ga bij Japie wonen - Rindert Kromhout

Geschreven op dinsdag 23 februari 2021

Het onderwerp waar Ik ga bij Japie wonen om draait vind ik heel tof. Als ouder krijg je volgens mij vaak te maken met de uitroep ‘maar … mag dat wel!’
Dit boek geeft spelenderwijs een inkijkje in hoe dit gaat en dat het vriendje of vriendinnetje bepaalde dingen misschien wel mag, maar andere dingen weer niet.

'Ik ga bij Japie wonen' is een uitermate geschikt boek om het eens te hebben over de afspraken die er thuis zijn en hoe dat bij een ander gaat.

Op de illustraties van Klaassen is veel te zien, daar houd ik van. Wat ik wel jammer vond is dat het kleurgebruik wat flets is, niets springt eruit. Dat viel me vooral op bij de platen met een witte, bruine of blauwe achtergrond. Ook Julian en Helena werden niet echt aangetrokken tot de illustraties. Bij de grote tekening met de treinbaan of de tekeningen die zich buiten afspelen stoorde het kleurgebruik mij veel minder en kwam de schoonheid van de illustraties beter uit de verf.

Titel: Ik ga bij Japie wonen
Auteur: Rindert Kromhout
Illustrator: Sandra Klaassen
 
Genre: prentenboek
Aantal pagina's: 32
 
ISBN: 978 90 258 8014 9
Uitgever: Leopold
 
Verschenen: februari 2021

De tekst in het boek is verhalend maar mist soms de vloeiende overgang. Wel heeft Kromhout duidelijk nagedacht over zijn taalgebruik waardoor het verhaal goed te volgen is voor kinderen, heel belangrijk! Ook de herkenbare details zijn goed gedaan zoals het voorkomen van Rupsje Nooitgenoeg en diverse situaties waarin kinderen zich kunnen herkennen. Julian is nog te jong om zich hier in te verplaatsen maar Helena vertaalde de situaties uit het boek wel naar eigen gebeurtenissen en afspraken.

Ik ga bij Japie wonen is een uitermate geschikt boek om het eens te hebben over de afspraken die er thuis zijn en hoe dat bij een ander gaat. Naast dat kinderen tegenover elkaar nogal eens kunnen overdrijven, wordt ook duidelijk dat de ander heus wel afspraken heeft thuis waar hij of zij zich aan moet houden.

Achterflap van het boek (tekst van de uitgever):

‘Papa?’ vraagt Ietje. ‘Vind jij mij lief?’
‘Dat weet je toch wel?’ zegt papa.
‘Ik vind jou niet zo lief,’ zegt Ietje. ‘Ik vind de mama van Japie veel liever.’
‘Zo,’ zegt papa, ‘en waarom dan wel?’
‘Japie heeft een speelgoedtrein.’
Ietje wil niet wachten tot haar verjaardag. En ze wil elke avond net zo lang opblijven als ze wil.
Net als Japie. Want die mag álles van zijn moeder. Heeft hij zelf gezegd!

Het gras is altijd groener…

Aandoenlijk en knus prentenboek vol humor over twee vriendjes die denken dat het bij de ander thuis leuker is… of toch niet? Oost west, thuis best! (4+)