Takkenhoofd Inge Besaris
De grote boze heks Hanna Kraan
De Cubaanse dochter Soraya Lane
Lotte en Fenna, op reis doo... Jannie van der Heijden
De wind kent mijn naam Isabel Allende
Cadeautje! Miriam Bos
Ik heb een paar vragen voor je Rebecca Makkai
Blauw brengt ongeluk Angelique van Dam
Geloof mij nooit Loes den Hollander
Het Verborgen Land 2, De te... Chris Colfer
Ik red me wel Leanne Pots
Daantje durft alles! Eline Hoogenboom
Nijntje tel & beweeg bewegend leren
De vrouw van de uitvinder Rebekka Eder
Heksenwinter Kaye Umansky
Ik hou het hele jaar van jou Sam McBratney
De verloren dromen van Valeria Aline van Wijnen
De Italiaanse dochter Soraya Lane
Bevroren planeet Leisa Stewart- Sharpe
Als de dood zucht Lex Paleaux
Het weeshuis Lizzie Page
Zonder angst Inge van Prooijen
Het Verborgen Land 1, De st... Chris Colfer
De verdwenen meisjes van Wi... Ellen Marie Wiseman
Ergens in de sneeuw Linde Faas

Moederkruid - Carry Slee

Geschreven op donderdag 20 februari 2020

Zo, ik ben onder de indruk. Carry Slee kende ik tot nu toe alleen als kinderboekenschrijver. Ja, ik wist wel dat ze ook een aantal boeken voor volwassenen had geschreven, maar gelezen had ik die niet. Nu had ik ook nog eens een autobiografische roman van haar in handen.

Dat meisje waarover ze schrijft, ze raakt me. Met haar positiviteit maar vooral met haar kracht.

Slee heeft een bijzonder knappe manier van schrijven laten zien. Ik had geen idee van haar achtergrond en bewonder haar openheid in dit boek. Ze is nog maar een meisje in de tijd waarin dit verhaal speelt en makkelijk heeft ze het zeer zeker niet gehad. Toch is haar schrijven niet emotioneel. Het lijkt wel alsof ze over iemand anders schrijft, zo nuchter is het verhaal. Dit bedoel ik zeer zeker niet negatief. Ik vind het knap hoe zij over haar eigen jeugd vertelt en ook is dit boek absoluut niet zwaar, ondanks de pittige jeugd.

Beide ouders zijn enorm op zichzelf gericht en het lijkt alsof de kinderen weinig liefde hebben gekend in hun gezin. Moeder had psychische problemen en vader bemoeide zich liever met andere vrouwen dan met zijn gezin. Hoewel er niet geoordeeld wordt door de auteur zelf, kromp mijn hart soms in elkaar door wat ik las.

Titel: Moederkruid
Auteur: Carry Slee
 
Genre: autobiografische roman
Aantal pagina's: 208
 
ISBN: 978 90 443 5767 7
Uitgever: The House of Books
 
Verschenen: juni 2019

Het verhaal van Slee weet te boeien. Niet alleen door haar vlotte, nuchtere schrijfstijl, ook door haar openheid. Dat meisje waarover ze schrijft, ze raakt me. Met haar positiviteit maar vooral met haar kracht. Ze houdt zich ontzettend knap staande en bij een tegenslag veert ze terug. Hoewel ik Carry niet ken, komt ze wel over als een krachtige vrouw. Dat zou betekenen dat ze die kracht altijd vast heeft weten te houden.

Over zus Elsje word je uiteindelijk niet heel veel wijzer. Natuurlijk komt zij in het verhaal voor, maar niet erg prominent. Ik ben na dit boek wel benieuwd geraakt hoe hun band is en hoe het Elsje is vergaan. Dochter van Eva en De toegift zijn vervolgen op Moederkruid. Wie weet vind ik hier antwoorden in.

Achterflap van het boek (tekst van de uitgever):

Als de kleermakerij van de vader van twee meisjes failliet gaat, verhuist het gezin naar een andere buurt. Volgens hun moeder wonen ze hier ver beneden hun stand en daarom mogen de zusjes met niemand omgaan. De relatie tussen de ouders – die toch al niet goed was – wordt steeds slechter, totdat de ruzies en het gebrek aan contact ten slotte bijna te veel worden voor de zusjes.
In Moederkruid registreert Carry Slee, zonder een oordeel te vellen, door de ogen van een kind wat er gebeurt als angst te groot wordt om te dragen.

 

Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.