Neem mij mee - Sarra Manning

Twee singles en een hond uit het asiel, dan heb je toch al een paar hele goede ingrediënten voor een fijne feelgood toch?
Dit boek voldoet absoluut aan die verwachtingen, het verhaal leest makkelijk weg en ondanks de wat meer serieuze onderwerpen die licht aangestipt worden, heb ik het ervaren als een luchtig verhaal.

Toch heb ik echte verrassingen of grotere gebeurtenissen in het verhaal wel gemist. Er is nauwelijks een spanningsboog waardoor het verhaal blijft kabbelen. Het einde waar Manning naartoe werkt in Neem mij mee is ook niet echt verrassend waardoor de ‘grande finale’ ook weinig ‘grande’ voelde.

Wat Manning wel fijn doet is de vaart behouden in het verhaal. Scenes en periodes worden niet onnodig gerekt. Je krijgt geen ellenlange verslagen voorgeschoteld van de weken dat Blossom bij Will of bij Margot is. Verder vond ik Margot een toegankelijk personage, al kan ze soms wel onredelijk of onaardig uit de hoek komen (maar wie is dat nooit?)

Een kleine misser vond ik wel dat de hond op de cover helemaal niet voldoet aan de omschrijving van Blossom. Helemaal toen ik in de persoonlijke noot van de auteur las dat het verhaal zeker niet helemaal uit de lucht gegrepen is. Blossom bestond echt! Leuk dat Manning dit heeft toegevoegd.