Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?
Goeie vraag, maar hoe meer ik er over nadenk hoe moelijker ik het vind om er een adequaat antwoord op te geven. Misschien moet ik het simpel houden, op mijn paspoort staat; man, geboren te Mol, op 19 augustus 1957. Ik ben dus een Belgische man van bijna 65. Maar voel ik me ook zo? Niet echt.
Wat doe ik? Ik pruts, ik probeer, ik krabbel, ik kijk, ik schil negen aardappelen omdat we straks mosselen met friet eten, ik schrijf een paar zinnetjes neer, ik schets, ik dagdroom, ik doe niks, ik verveel me, ik krijg een invalletje, ik schilder, ik knip, ik plak, ik scheur, ik loop de tuin in, ik voer de kippen, ik denk dat het misschien iets kan worden, of toch niet, ik twijfel…ik begin opnieuw en nog eens, maar helemaal anders deze keer. Zo ongeveer heb ik ondertussen meer dan 100 prentenboeken gemaakt. Geslaagde en minder geslaagde.
Waar staat jouw boekenkast?
Ik heb er vier, eentje in de keuken vol kookboeken, in de zithoek staat een rek vol met kunstboeken, in mijn atelier heb ik een grote boekenkast vol prentenboeken Nederlands -en Engelstalige en boven, ergens op een verloren plekje, uit het zicht want ik wil liever niet teveel met mijn eigen werk geconfronteerd worden, staat een kast met mijn prentenboeken en heleboel vertalingen. Verder heb ik een grote externe ‘boekenkast’, in mijn plaatselijke bibliotheek.
Welke genres lees je graag en welke juist niet?
Zoals je uit bovenstaand lijstje met boekenkasten al kon afleiden hou ik onder anderen van kookboeken. Ik lees echt kookboeken. Ik hou van recepten, van ingrediëntenlijstjes, van bereidingswijzen, van voorgerechten, warme en koude, van visschotels, rog met kappertjes peterselie en gebrande boter, van omgekeerde appeltaarten, van crêpe suzette met vanille ijs, van rum baba…
Kunstboeken lees ik vooral om te vernemen wat kunstenaars zelf over hun werk hebben gezegd of nog beter zelf hebben geschreven.
De brievenboeken van Vincent van Gogh bijvoorbeeld zijn heerlijke lectuur. Hoe Van Gogh het landschap, de zee, een sterrenhemel of een oude postbode beschrijft, met aandacht voor kleur, textuur, compositie, allemaal dingen die op een gevoelig schildersoog wijzen, dat is een feest van herkenning voor mij. Van mijn grote held Pablo Picasso heb ik ongeveer anderhalve meter boeken bijna net zoveel als de man groot was. Ook Henri Matisse en Paul Cézanne hebben boeiende dingen over hun werk geschreven. Voorts lees en bekijk ik elke dag een prentenboek.
Van spannende boeken lees ik niet, ik bedoel plot gedreven verhalen, die boeien me niet.
Wat is je laatste aanwinst en waarom kocht je dit boek?
Mijn laatste aankoop is, toevallig of niet, een prentenboek Milo Imagines the World geschreven door Matt de la Pena met illustraties van de fantastische Christian Robinson. Dit boek overtrof al mijn verwachtingen, ik werd er helemaal in gezogen. Het verhaal is heel slim en heel mooi opgebouwd, maar het zijn vooral de illustraties die het tot leven wekken.
Zoals gezegd lees en bekijk ik veel prentenboeken, vaak kan ik op pagina twee al voorspellen wat er ongeveer gaat gebeuren. Maar af en toe vergeet ik op pagina twee dat ik in een boek zit. Zalig.
Welk boek vind jij een aanrader?
Regelmatig herlees ik Lijmen/Het been van Willem Elsschot. En bij elke leesbeurt wordt het boek beter. Vooral de stijl, de wijze waarop het verhaal is geschreven, het ritme, de formulering, de opbouw, blijft mij verbazen. En de humor natuurlijk, al is het verhaal diep tragisch Elsschot houdt alles licht, met des te meer effect. Lijmen is van 1923 het tweede deel, Het been, van 1938, maar niets aan het boek is gedateerd.
Welk boek is je dierbaar?
Dan kies ik toch voor de Bijbel. Van Paul Bocuse welteverstaan, zijn kookboek De nieuwe Franse keuken dat wij kochten toen we trouwden, nu dik veertig jaar geleden. Dat werd onze bijbel. En al waren 80% van de recepten destijds een stuk boven mijn culinaire capaciteiten, ik heb zoveel geleerd uit dat boek, zoveel plezier beleeft met uitproberen dat ik zonder overdrijven kan stellen dat geen enkel ander boek mijn leven zo heeft beïnvloed.
Bijna dagelijks kookte ik uit de dikke Bocuse, uren stond ik in de keuken, want elke tomaat moest worden ontpit en ontveld zelfs voor de eenvoudigste hors d’oeuvre. Alles maakten wij zelf, bewerkelijke visterrines, hazenpeper, escargot bourguignonne, tarte tatin…en alles op zijn Bocuses. Met kilo’s boter en liters room, het mag een wonder heten dat wij het hebben overleefd. Het boek heeft het trouwens ook amper overleefd het is helemaal stuk gelezen en gekookt.
Wat is of was je favoriete kinderboek?
Als kind had ik erg weinig boeken. Maar mijn ‘Grote Blauwe Boek’ herinner ik me nog levendig. Het was een bundeling van vier populaire sprookjes; Klein Duimpje, Hans en Grietje, Assepoester en Roodkapje.
Vooral de plaatjes hebben een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Het boek had grote, kleurrijke illustraties en hier en daar, tussen de tekst, stonden kleine tekeningetjes in zwart wit. Net die kleine krabbeltjes wisten mijn verbeelding zodanig te prikkelen dat ik het boek vaak, helemaal over mijn toeren, dicht moest slaan.
Maar lang kon ik aan de verleiding niet weerstaan en algauw bladerde ik terug naar de bewuste pagina’s, ik wilde de overweldigende sensatie van de transformatie van die paar lijntjes tot een vreemde, nieuwe wereld, telkens opnieuw beleven.
Welk boek heb je recentelijk nog cadeau gedaan en aan wie gaf je dit?
Dat waren drie boekjes van mezelf: Ik hou je vast en Ik zoen je, twee eenvoudige kartonboekjes. En Mag ik eens in je luier kijken?. Alle drie aan onze overbuurvrouw, omdat ze mama was geworden van een prachtige dochter. Met boekjes kan je maar beter vroeg beginnen.
