Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?
“Wie ik ben”, daar heb ik eigenlijk nog steeds geen idee van. Het verandert steeds, en ik hou mezelf over het algemeen voor dat ik “groei”. Of dat echt zo is weet ik eigenlijk ook niet, maar het alternatief is zo ongezellig. Ik stel me voor dat je pas zo ongeveer op het moment dat je sterft de balans op kunt maken wie je bent, en dan is het natuurlijk maar de vraag of je aan die balans nog iets hebt.
“Wat ik doe in het dagelijks leven” is een stuk eenvoudiger te beantwoorden. Ik ben de echtgenote van een grote, langharige, grappige man en de moeder van een negenjarige, half zo grote kopie van mijn echtgenoot. Daar gaat een hoop eten in, en er komt een hoop wasgoed uit, zullen we maar zeggen.
Daarnaast werk ik voor VBK Uitgevers, een grote uitgeverijengroep, waar ik verantwoordelijk ben voor van alles en nog wat rondom digitale productinformatie. Dat klinkt best technisch, en dat is het vaak ook wel. Ik ben een klein beetje een nerd. Ik vind dat heel interessant, om werk te doen dat precies op het grensvlak van techniek en inhoud ligt, en het is ook interessant omdat er juist op dat gebied heel veel gebeurt in het boekenvak op dit moment.
En dan spendeer ik nog een à twee uur per dag aan dat wat bij ons thuis oneerbiedig “de schrijverij” heet. Die uren liggen meestal onbehoorlijk vroeg in de morgen, als nog niemand eten nodig heeft en er geen databases op omvallen staan.
“De schrijverij” is natuurlijk ook hetgene waarvan de bezoekers van boekleven.nl me zouden kunnen kennen, hoewel ik het ze ook niet kwalijk neem als dat niet het geval is hoor. Voor degenen die nog nooit van me hebben gehoord: ik schrijf dus boeken. Meestal gaat het in die boeken op de een of andere manier over liefde, want dat is volgens mij de belangrijkste motivator voor verandering die mensen hebben in hun leven. Voor de liefde reis je zonder blikken of blozen naar de andere kant van de wereld, ga je in een lemen hutje of een iglo wonen, en eet je voor de rest van je leven knapperig gebakken insecten of aan de buitenlucht gevriesdroogde zeehond.
Ik vind het belangrijk en interessant om hoopvolle verhalen te schrijven, waarin het over het algemeen goed afloopt en waarbij de lezer — hoop ik dan — op de een of andere manier gesterkt achterblijft als het boek uit is.
Waar staat jouw boekenkast?
De meeste van mijn boeken staan in mijn werkkamer, verdeeld over meerdere kasten en wanden, maar die werkkamer is nog niet helemaal ingericht zoals ik hem hebben wil. Dat komt omdat er bij een bepaalde windrichting lekkage is: zodra dat is verholpen kan ik hem afmaken en ook de laatste boeken een plekje geven.
Welke genres lees je graag en welke juist niet?
Het is bij mij in de loop der jaren veranderd. Vroeger las ik, naast netjes alle literatuur die je toch wel tot je dient te nemen als je van boeken, lezen en taal houdt, voor mijn plezier snoeiharde thrillers, gruwelijke horror en complexe high-fantasy, maar tegenwoordig hou ik niet meer zo van bloed en darmen en elfen en zwaarden.
Ik lees tegenwoordig wel graag historisch, en ook behoorlijk uiteenlopende non-fictie (het laatste wat ik op dat gebied heb gelezen is De meeste mensen deugen van Rutger Bregman, Fantoomgroei van Sander Heijne en Hendrik Noten en Het is oorlog maar niemand die het ziet van Huib Modderkolk), en ik heb mijn guilty pleasure is regency-romance, natuurlijk van de oermoeder Jane Austen, maar ook bijvoorbeeld van Georgette Heyer, of nog moderner, Julia Quinn.
Wat is je laatste aanwinst en waarom kocht je dit boek?
Het boek Henry van Hilary Mantel is het laatste boek dat ik zelf in een boekwinkel (de Island Bookstore in Amsterdam) kocht. Ik kocht het omdat ik Wolf Hall ook heb gelezen, en mooi vond. En ik vind de Tudors wel een interessante episode uit de geschiedenis.
Welk boek vind jij een aanrader?
Ik vind Het parfum van Süskind een aanrader, omdat dat een boek is waar zo sterk wordt gefocust op een ander zintuig dan je misschien zou verwachten — meestal gaat het toch om zien; wordt beschreven hoe iemand eruitziet, wat een personage ziet en dergelijke, maar in Het parfum draait alles om geur. Dat vond ik verfrissend: ik heb toen ik het, lang geleden, voor het eerst las, nog dagenlang extra goed rondgeroken.
In datzelfde licht vind ik ook Kamer van Emma Donoghue een aanrader: in dat boek beleef je de wereld door de ogen van een jongetje van vijf dat nog nooit uit de kamer is geweest waarin hij is geboren. Hij heeft een heel aparte manier van de wereld waarnemen, en heel langzaam kom je erachter wat daar de (gruwelijke) oorzaak van is.
Boeken die je perceptie even op z’n kop zetten vind ik aanraders. Net als films die dat doen, zoals bijvoorbeeld The Sixth Sense.
Ik heb dan ook stiekem in een van mijn eigen boeken een kleine hommage aan haar gebracht. Volgens mij heeft nog niemand dat doorgehad, of misschien ben ik ook wel de enige in Nederland die nog wel eens iets van de Tachtigers leest…
Jackie van Laren
Welk boek is je dierbaar?
Eline Vere van Louis Couperus is me dierbaar, en dan met name de editie die ik heb. Ik heb het boek gekregen van de moeder van een vriendje van vroeger (ik zat volgens mij nog op de middelbare school) en het is echt een oudje, in oude spelling ook, dus de zoo’s en de sch’s vliegen je om de oren. Het is dan even vervreemdend als je begint met lezen, maar het valt me iedere keer op dat je er enorm snel aan went.
Dat Couperus zo goed kan schrijven helpt natuurlijk ook mee; voordat ik het weet zit ik weer diep in het verhaal, al heb ik het volgens mij wel al twintig keer gelezen. En iedere keer overkomt me hetzelfde: iedere keer begin ik met dat Eline mijn heldin is, maar halverwege het verhaal krijg ik ineens een ongelooflijke hekel aan haar en verschuift mijn focus volledig naar Frédérique van Erlevoort, die namelijk veel leuker en minder een zeurkous is.
Ik heb dan ook stiekem in een van mijn eigen boeken een kleine hommage aan haar gebracht. Volgens mij heeft nog niemand dat doorgehad, of misschien ben ik ook wel de enige in Nederland die nog wel eens iets van de Tachtigers leest…
Wat is of was je favoriete kinderboek?
Ik weet eigenlijk niet of je het een kinderboek mag noemen, maar ik las het voor het eerst als kind (van een jaar of twaalf): Lord of the rings. De oerfantasy.
Mijn favoriete kinderboek van toen ik kleiner was, was het sprookjesboek van Grimm met illustraties van Anton Pieck: het was groot, dik, oud (eigenlijk was het het lievelingskinderboek van mijn vader geweest) en viel nogal uit elkaar, maar dat gaf het alleen maar nog meer het gevoel alsof ik eigenlijk in een soort geheimzinnig toverboek zat te lezen.
Welk boek heb je recentelijk nog cadeau gedaan en aan wie gaf je dit?
Ik heb laatst De schemering en de dageraad van Ken Follett aan mijn schoonmoeder gegeven. Ze had net iets van Lucinda Riley uit, en ik had deze klaarliggen, maar ik heb het eigenlijk te druk om er nu in te kunnen beginnen.
Ik wil ‘m zelf ook nog graag lezen, maar ze was nou net toe aan een nieuw lekker dik boek, dus hoppa! Dat scheelt weer even een tripje naar de bieb, in deze coronatijden. Als ze hem uit heeft mag ik hem wel weer, en als ze hem mooi vindt en misschien nog eens wil lezen dan mag hij in haar kast blijven wonen.