Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben Stefan Boonen, kinderboekenschrijver. Er staan prentenboeken, graphic novels en romans voor kinderen op mijn naam, Billy en zijn genen bijvoorbeeld. Ik ga vaak vertellen en voorlezen en werk mee aan theaterprojecten.
Waar staat jouw boekenkast?
Er staat een boekenrek in de woonkamer, eentje op de gang, er verdwijnen boeken in een kast en af en toe naar de boekentil (!) hier in de buurt. Op mijn werkkamer staat een kast met eigen titels. En overal is er stilaan sprake van plaatsgebrek.
Welke genres lees je graag en welke juist niet?
Ik lees zowel non-fictie als fictie. Dat gaat van het werk van Cormac McCarthy tot Het Achtste Leven (van Nina Haratischwili) of Rivieren van M.M. Driessen. In mijn keuze voor non-fictie kan het vele kanten uit; vaak met een biologische invalshoek of inzichten vanuit de natuurkunde. Het laatste non-fictie boek dat ik las is Het rechtvaardigheidsgevoel van Jonathan Haidt.
Wat is je laatste aanwinst en waarom kocht je dit boek?
Soms leidt de ene titel tot de andere. Ik las de geweldige verhalenbundel Florida van Lauren Groff. Daarom heb ik me onlangs Furie en Fortuin van dezelfde schrijfster aangeschaft. In een e-versie nog wel, omdat het boek mee mocht op een wandeltocht.
Welk boek vind jij een aanrader?
Pachinko van Min Jin Lee. Een Koreaanse familiegeschiedenis die zich uitstrekt van vroeg in de twintigste tot in deze eeuw. Een verhaal over het lot, over gokken, over racisme, over verstikkende tradities en uitsluiting … Het is een meeslepend verhaal dat zich afspeelt tegen een stukje wereldgeschiedenis waarvan ik weinig kende.
Welk boek is je dierbaar?
De Sneeuwganzen. Een soort van reisboek, waarin de schrijver W. Fiennes niet meer (en niet minder) doet dan sneeuwganzen volgen terwijl die hun trek maken naar het noorden. Hij vertelt in sierlijke zinnen over de vogels en de landschappen, over de plekken waar ze onderweg neerstrijken en de mensen die hij ontmoet. Het is een van de weinige boeken die ik meerdere keren heb gelezen. Waarom dat zo is, weet ik niet. Omwille van de betoverende taal, het eenvoudige avontuur, de vogels zelf … Geen idee. Alleszins een boek dat ik zelf graag geschreven had.
Wat is of was je favoriete kinderboek?
Ik weet eerlijk gezegd niet wat mijn favoriete kinderboek was. Ook omdat de herinnering aan al die boeken (denk ik) niet helemaal zuiver is. Neem nu Pluk van de Petteflet. Heb ik dat boek als kind gelezen of wordt mijn herinnering gekleurd omdat ik het met veel plezier heb voorgelezen aan mijn kinderen? Of allebei? Zeker is dat ik als kind veel las, van Jules Verne tot Karl May en Pinkeltje.
Welk boek heb je recentelijk nog cadeau gedaan en aan wie gaf je dit?
Ik heb de De renner van Tim Krabbé gekocht voor mijn zoon Pieter. Omdat Krabbé een geweldige schrijver is en ook omdat komende zomer de Mont Ventoux op ’t programma staat. Lezen en sporten gaan prima samen.