Wie is Jonne Kramer?
Ik ben al mijn hele leven bezig met verhaaltjes schrijven. Al van kleins af aan hield ik van taal en lezen, en toen ik alles uitgelezen had raadde een leraar mij aan om te gaan schrijven. Want de verhalen in je hoofd raken nooit op, maar de boeken in de bibliotheek wel.
Dat was in Amsterdam, daar ben ik geboren en opgegroeid. Na de middelbare school verhuisde ik naar Londen om daar aan de University of Westminster ‘creative writing’ te studeren, gecombineerd met taalwetenschap. Daar had ik het drie jaar lang ontzettend naar mijn zin, maar verhuisde toch terug naar mijn vertrouwde Amsterdam.
Nu schrijf ik kinderboeken, een grote droom die is uitgekomen. Daarnaast geef ik les op basisscholen in het schrijven van verhalen en geef ik workshops en cursussen.
Ook nog even een aantal willekeurige feitjes over mij (want daaruit blijkt natuurlijk pas wie ik écht ben); ik draag altijd een bloem in mijn haar, al sinds mijn elfde, otters en flamingo’s zijn mijn lievelingsdier, ik hou heel erg van de herfst, ik teken de laatste tijd heel veel plantjes met aquarelpotlood en ik heb een kleine rode racefiets waarmee ik door de stad cross.
Want de verhalen in je hoofd raken nooit op, maar de boeken in de bibliotheek wel.
Jonne Kramer
Zowel Dop als Het raadsel van de zee zijn avontuurlijke kinderboeken. Waarom heb je ervoor gekozen om dit soort boeken te gaan schrijven?
Omdat ik het zo heerlijk vind hoe je als lezer helemaal mee kan gaan op het avontuur in je boek, en allerlei fantastisch kan beleven, zonder ook maar een vinger uit te hoeven uitsteken. Daarom heb ik kinderboeken altijd veel leuker gevonden dan grote-mensen-boeken. Als er iets opgelost moet worden in een kinderboek, leidt dat meestal tot de meest bizarre en de mooiste gebeurtenissen, met weinig gewauwel en veel avontuur. Daar houd ik van. Was het hele leven maar een kinderboek!
Denk je dat je in de toekomst ook boeken in andere genres zult schrijven of blijf je toch bij de kinderboeken?
Het liefste blijf ik zeker kinderboeken schrijven. Maar wat ik eigenlijk altijd het leukst heb gevonden, is het schrijven van korte verhalen. Misschien wil ik daar nog eens een serieus boek van maken. En ik zou ook graag meer dierenverhalen willen schrijven, maar die kunnen natuurlijk ook heel avontuurlijk zijn.
Als er iets opgelost moet worden in een kinderboek, leidt dat meestal tot de meest bizarre en de mooiste gebeurtenissen, met weinig gewauwel en veel avontuur. Daar houd ik van. Was het hele leven maar een kinderboek!
Jonne Kramer
De kinderen in jouw boeken maken spannende avonturen mee. Hoe was jouw jeugd?
Mijn jeugd was heel fijn. Met een vader en een moeder, en een grote broer waarmee ik altijd heel close ben geweest, ook toen. We woonden in Amsterdam maar hadden ook een huisje op Texel, waar we om het weekend en in de vakanties veel waren. Daar speelden mijn broer en ik urenlang in de duinen en de bossen, en bouwden we boomhutten of stonden we vroeg op om te gaan jutten op het strand. Dat waren allemaal grote avonturen voor mij.
Waar haal jij inspiratie vandaan? Bijvoorbeeld voor de avonturen die Ravian en Dop meemaken en de situaties waarin zij verzeild raken?
Voor Ravians avonturen en gevaren op zijn reis was mijn inspiratie heel duidelijk: ik ben zelf ook ontzettend bang op boten en voor de zee, net als Ravian. Dat was een kwestie van diep graven naar wat het allerergst zou zijn om mee te maken als je al op zo’n verschrikkelijke boot zit. Haha, ik denk dat Ravian het allemaal veel beter heeft afgehandeld dan ik zou hebben gekund.
Voor de avonturen van Dop is mijn inspiratie minder helder. Dop moet ook eigenlijk meer detective spelen dan dat ze echt spannende avonturen beleeft. Ik vond haar vaak zielig en eenzaam, maar ook ontzettend cool. Alles wat haar overkwam bedacht ik door goed na te denken over haar karakter en haar verleden in het dorp.
In Dop staat de molen centraal. Waarom de keuze voor een molen?
Ik heb een molen altijd heel mysterieus en sprookjesachtig gevonden. Zo’n groot ding waar van alles in gebeurt wat je niet kan zien en waar je niets vanaf weet. En ik vond oude ambachten en beroepen zoals het molenaarsvak ook altijd al iets heel romantisch hebben. In mijn hoofd zijn de mensen die dit soort zwaar werk doen eigenlijk zelf ook een beetje een molen. Hard, stoer en krachtig van buiten, maar wat gebeurt er vanbinnen? Daar weten maar weinig mensen het antwoord op. Er is zo veel te doorgronden en te ontdekken. Molens spreken daardoor erg tot mijn verbeelding. Je kan er zoveel bij bedenken.
Waar schrijf jij het liefst?
In mijn moeders tuin heb ik een huisje met grote ramen, waar ik heel goed kan schrijven. Ik wil altijd ergens aan een tafel zitten met veel licht. Verder heb ik niet veel nodig. Meestal zet ik dan nog zachtjes wat muziek zonder tekst op, en dan ben ik tevreden.
Welke tips kan jij geven aan iedereen die ook een boek zou willen schrijven?
Iets wat ik graag doe is het uitdenken van het verhaal, en dat opdelen in de hoofdstukken. Dan heb je een geraamte en weet je waar in het verhaal welke dingen moet gebeuren. Maar zorg dat je niet alles helemaal vol stopt met voorbedachte dingen. Ik schrijf vaak kort op wat er daar moet gebeuren, en bijvoorbeeld wat de cliffhanger van dat hoofdstuk is, maar ik weet vaak helemaal niet hoe ik dat allemaal ga verbinden. Ik hou dus wel de vrijheid om daar schrijvend achter te komen.
Iedereen schrijft anders, en er zijn mensen waarvoor het helemaal niet werkt om eerst na te denken en dan pas te schrijven. Maar ik merk dat je daardoor bijvoorbeeld een thema van een boek al doorkrijgt of ontdekt, voordat je het gaat schrijven. Als je dat achteraf nog helemaal erin moet stoppen, is het vaak lastig om dat natuurlijk te laten lijken.
In mijn hoofd zijn de mensen die dit soort zwaar werk doen eigenlijk zelf ook een beetje een molen. Hard, stoer en krachtig van buiten, maar wat gebeurt er vanbinnen?
Jonne Kramer
Wat wil je bereiken met jouw boeken?
Ik wil eigenlijk vooral bereiken dat kinderen veel plezier beleven aan het lezen van mijn boeken. Als een lezer zou wensen dat de personages uit mijn boek tot leven zouden kunnen komen, zodat ze er vrienden mee zouden kunnen zijn en met ze mee op avontuur zouden kunnen, dan is mijn doel helemaal geslaagd.
Welke kinderboeken las jij zelf graag?
Mijn absolute favorieten waren de boeken Juniper en Heksenkind van Monica Furlong. De manier waarop de hoofdpersonen in die boeken leven, in en met de natuur, vind ik nog steeds heel erg mooi.
Een ander lievelingsboek is De wonderbaarlijke reis van Kleine Pad van Mirjam Pressler. Reisverhalen vind ik altijd het leukste om te lezen, zeker als het moraal van het verhaal is dat de reis belangrijker is dan de bestemming.
Heb je alweer ideeën voor een volgend boek? Kan je daar iets over zeggen?
Er ligt een idee op de plank over een kind dat zijn uiteengevallen familie probeert te herenigen en moet uitzoeken wat er ooit is fout gegaan. Weer een mysterie dus. Die bedenk ik blijkbaar vaak, haha. Ik hoop daar deze zomer aan te beginnen!