Takkenhoofd Inge Besaris
De grote boze heks Hanna Kraan
De Cubaanse dochter Soraya Lane
Lotte en Fenna, op reis doo... Jannie van der Heijden
De wind kent mijn naam Isabel Allende
Cadeautje! Miriam Bos
Ik heb een paar vragen voor je Rebecca Makkai
Blauw brengt ongeluk Angelique van Dam
Geloof mij nooit Loes den Hollander
Het Verborgen Land 2, De te... Chris Colfer
Ik red me wel Leanne Pots
Daantje durft alles! Eline Hoogenboom
Nijntje tel & beweeg bewegend leren
De vrouw van de uitvinder Rebekka Eder
Heksenwinter Kaye Umansky
Ik hou het hele jaar van jou Sam McBratney
De verloren dromen van Valeria Aline van Wijnen
De Italiaanse dochter Soraya Lane
Bevroren planeet Leisa Stewart- Sharpe
Als de dood zucht Lex Paleaux
Het weeshuis Lizzie Page
Zonder angst Inge van Prooijen
Het Verborgen Land 1, De st... Chris Colfer
De verdwenen meisjes van Wi... Ellen Marie Wiseman
Ergens in de sneeuw Linde Faas

Als de dood zucht - Lex Paleaux

Geschreven op donderdag 9 februari 2023

Als de dood zucht houd ik mijn adem in. Deze regel is prachtig en een perfecte titel voor dit verhaal. Hoewel weer een heel ander boek dan WinterwaterHet leven is een circus en Vlo, past het toch in dit rijtje. Al moet ik zeggen dat ik dit boek grappig genoeg minder donker aan vind voelen. Paleaux staat erom bekend veel van zichzelf in zijn boeken te stoppen dus wellicht heeft het te maken met zijn eigen groei op verschillende vlakken?

Deze mindfuck zag ik niet aankomen. Het zorgt ervoor dat je het boek eigenlijk direct weer opnieuw wilt lezen omdat je weet dat het nu heel ander

Alle jongeren in dit boek zitten niet voor niets in een instelling. Wat ik zo mooi vind is dat Paleaux hen allemaal de ruimte geeft, ze krijgen allemaal een stem. Je hebt wat geduld nodig maar uiteindelijk lees je over ieders achtergrond waardoor je hen stuk voor stuk beter leert kennen, maar ook beter kunt begrijpen. De band onderling wordt heel mooi in kaart gebracht. Hoe de jongeren voor elkaar klaarstaan, het begrip over en weer en het gegeven dat ze zich elkaars familie voelen zegt genoeg.

De manier waarop de auteur dit alles zo goed onder woorden weet te brengen is fenomenaal. Ik hou ervan hoe hij al deze jonge mensen, hun situatie en hun connectie zo gelaagd neerzet. De zware, de gekke, de luchtige en de intieme momenten, alles komt voorbij en je voelt een enorme verbondenheid.

Het is maar goed dat Als de dood zucht zo makkelijk wegleest, ondanks de niet altijd even luchtige onderwerpen die voorbij komen. Door de vele namen die je moet onthouden kan het verhaal soms een beetje verwarrend zijn als je het boek een paar dagen moet laten liggen tot je verder kunt lezen. Toch is het zeer de moeite waard om de draad te blijven volgen.

Titel: Als de dood zucht
Auteur: Lex Paleaux
 
Genre: roman
Aantal pagina's: 238
 
ISBN: 978 94 932 1485 9
Uitgever: In de Knipscheer
 
Verschenen: februari 0023

Hoewel ik weet dat Paleaux er een handje van heeft de lezer te verrassen aan het einde van zijn boeken, had ik deze mindfuck niet aan zien komen. Het zorgt ervoor dat je het boek eigenlijk direct weer opnieuw wilt lezen omdat je weet dat het nu heel anders zal zijn.

Het is altijd maar afwachten of een auteur met een volgend boek de lat weet te bereiken die hij of zij zelf gelegd heeft met eerder werk. Het moge duidelijk zijn dat Paleaux de lat van Winterwater absoluut bereikt, en misschien wel overschreden, heeft.

Achterflap van het boek (tekst van de uitgever):

Acht jongeren in een psychiatrische jeugdkliniek, één heeft er een boek over geschreven…: Als de dood zucht, houd ik mijn adem in.