Blauw brengt ongeluk - Angelique van Dam

De stijl en kleuren van de cover van Blauw brengt ongeluk vind ik erg aantrekkelijk. Het zorgde er niet alleen voor dat ik graag in het boek wilde beginnen, maar het trekt ook de doelgroep aan. Helena, mijn dochter van negen, was namelijk net zo nieuwsgierig. Hoewel ze dit boek prima zelf zou kunnen lezen, heb ik er voor gekozen om het boek elke dag een stukje voor te lezen wanneer Helena naar bed ging. Zo hadden we meteen een nieuw voorleesboek, het vorige was net uit, en konden we meteen samen uitvinden of we het verhaal ook zo leuk zouden vinden.

Het boek draait om Elif en daarmee ook om haar thuissituatie waarin weinig geld te besteden is. Niet echt een heel leuk onderwerp, maar helaas wel een onderwerp dat bij veel kinderen speelt. Juist om een situatie als deze wat meer bekendheid te geven vind ik het erg mooi hoe Van Dam dit verhaal erover heeft geschreven. Naar mijn idee heeft ze de dat knagende gevoel dat je in deze situatie vaak hebt heel goed neergezet, maar wel op een manier die passend is bij de doelgroep van dit boek.

Elif mag niet naar feestjes, dan moet ze namelijk geld uitgeven aan een cadeautje en dat geld hebben ze niet. Ook gaat Elif niet weg op vakantie en wanneer er iets kapot gaat kunnen ze dit niet zomaar laten repareren of vervangen. Daar bovenop heeft Elif wel gemerkt hoe verdrietig haar moeder wordt wanneer ze een blauwe brief in de brievenbus hebben. Naast hele creatieve ideeën om haar leven wat leuker te maken en ervoor te zorgen dat dingen toch kunnen, heeft Elif ook het gevoel dat ze haar moeder moet beschermen. Dit zorgt ervoor dat ze soms in een spagaat terechtkomt. Luistert ze naar haar moeder, of kiest ze voor iets dat ze zelf zo graag wil?

Blauw brengt ongeluk is als voorleesboek iets minder geschikt vanwege de soms wat korte zinnen. Je kunt merken dat het is geschreven als een boek om zelf te lezen. Geen probleem natuurlijk want dat zelf lezen juich ik alleen maar toe en ik hoop dat Helena het boek nog eens zelf uit de kast zal pakken.

Zoals gezegd vind ik het heel erg goed dat er een kinderboek over dit onderwerp is geschreven. Niet eens alleen omdat kinderen zichzelf hier misschien in herkennen en zich dan minder alleen voelen, ook om anderen bewuster te maken van wat er bij iemand anders kan spelen. Het is voor lang niet ieder kind weggelegd om nieuwe spullen te kopen wanneer ze dat willen (of nodig hebben). En ook is het niet altijd een vrijwillige keuze om een uitnodiging voor een feestje af te slaan. Verder zou het goed zijn als volwassenen in de gaten houden dat een praatje over bijvoorbeeld de vakantie breed ingezet moet worden, niet enkel over ‘waar ben jij naartoe geweest’.

Kinderen die gevoelig zijn aangelegd zouden dit boek met enige buikpijn kunnen lezen omdat ze zich misschien zorgen zouden (gaan) maken. Zorgen om anderen, of zich misschien ook wel af gaan vragen hoe de situatie bij hen thuis is. Gelukkig laat Van Dam met de inventieve oplossingen van Elif ook zien wat er allemaal met weinig kan (en dat is veel!) en dat anderen echt wel begrip zullen hebben voor je situatie.

Het einde voelde ergens een beetje abrupt. Hoewel het verhaal wel echt afgerond is, heb ik misschien teveel naar een bepaald moment toegeleefd met het verhaal waarna het verhaal ineens vrij snel bij zijn einde kwam. Wel las het verhaal vlot en ik denk dat het voor de doelgroep (8+) goed te volgen is.

Als afsluiter heeft Van Dam nog een mooie boodschap voor de lezer, iets waardoor zowel zij als dit verhaal nog wat echter voelen en dichterbij komen. Ik hoop echt dat dit boek door velen gelezen zal worden en schaamte minder wordt waar saamhorigheid juist toe zal nemen.