De heks in mij - Loes den Hollander

Hoe het mogelijk is weet ik niet, maar De heks in mij is mijn allereerste kennismaking met het werk van Loes den Hollander. Ik kan dit boek dan ook niet vergelijken met ander werk van haar.

Wat mij direct opviel is haar schrijfstijl. Het kwam een beetje zakelijk op me over. Met korte zinnen lees je over de personages en de gebeurtenissen, maar ik miste het gevoel dat mij het verhaal in zoog. De stijl is daarnaast ook heel vlot, ik vloog door het boek heen waardoor ik het in een dag of twee uitgelezen had. Door de psychologische inslag en deze vlotte schrijfstijl is het ook heel gemakkelijk om aan het verhaal te blijven hangen en iedere keer toch nog een paar bladzijdes extra te lezen. Je wilt immers toch graag weten hoe het zit.

Dat psychologische spel heeft een hele grote rol in het boek en dat is ook precies wat het verhaal nog interessant maakt. Zowel Kaia, Jill en Wiesje hebben ieder hun eigen agenda, hun eigen geheimen en ook hun eigen gedachtengangen. Den Hollander weet je in ieder van hen heel mooi mee te nemen. Alsof je bij ieder personage laagje voor laagje afpelt en er steeds weer iets anders tevoorschijn komt.

Dit is dan ook wel wat het boek overeind heeft gehouden want nergens werd het echt spannend. Het zal toeval zijn maar geen enkele wending heeft mij helaas kunnen verrassen, vele dingen waren al vrij snel duidelijk en zelfs de enkele twijfel die ik heb gevoeld werd al snel weggenomen doordat je vrijwel direct het antwoord aangeleverd kreeg.

Uiteindelijk bleef er toch een beetje een naargeestig gevoel bij me hangen toen ik heb boek dichtsloeg. Den Hollander weet diepe en donkere krochten van de mens aan te boren en enige twijfel zaaien over hoe ver mensen in werkelijkheid kunnen gaan. Dat is zeker knap gedaan.