De kustmoorden - James Patterson en J.D. Barker

De trilogie van Barker vond ik fantastisch en ik kan me niet herinneren dat ik eerder iets van Patterson heb gelezen. En toch was daar door mijn enthousiasme over de boeken van Barker een zekere verwachting die ik had van De kustmoorden. Helaas is de samenwerking van deze twee auteurs naar mijn mening niet geslaagd en werd het een teleurstelling.

Het boek kent een vlugge start wat ik meestal vooral toejuich. Het is prettig om direct in het verhaal te zitten, meegesleurd te worden en niet meer te willen stoppen. Helaas ging De kustmoorden snel van start en werd en nergens meer gas terug genomen, iets wat het verhaal niet ten goede komt. Actie op actie is wat er volgt en hoewel ik aan het begin nog even geïntrigeerd raak (want hoe kan de politie bewijzen hebben dat Michael het slachtoffer erg goed kende terwijl hij zelf blijft volhouden dat dat niet klopt?), raken de auteurs mij vervolgens toch vrij snel kwijt.

De actie slingert je van de ene situatie in de andere, de doden vliegen je om de oren en het wordt steeds onduidelijker welk personage je nu voor je hebt. Sowieso zat er geen enkele diepgang in de personages. Een summiere beschrijving van het verleden krijg je bij een enkeling nog te lezen, maar daar moet je het mee doen. De personages zijn zo onduidelijk dat ik als lezer geen enkele klik voelde met wie dan ook. Iedereen was inwisselbaar.

Erg opvallend vond ik het dat het in deze schrijfstijl duidelijk was dat het boek geschreven is door een man (of beter gezegd twee mannen in dit geval). Actie, snelheid, enkele vrouwelijke details die ik een vrouwelijke auteur nog nooit heb zien schrijven, veel doden en nog meer actie. Hoewel ik niet het idee heb dat dit soort ingrediënten in de solo boeken van Barker naar voren komen, is het te makkelijk om ‘schuld’ op Patterson te schuiven, het is immers een samenwerking. Toch zal ik een boek van Barker sneller nog een kans geven dan dat ik een boek van Patterson op zou pakken. Mocht Barker mij dan alsnog teleurstellen dan is het wellicht alsnog voor mij gedaan met beide auteurs.

Tegen het einde van het boek werd de boel nog onduidelijker en vager dan ik het daarvoor al vond. Ik kreeg het gevoel dat de auteurs in een gevecht of in een krachtmeting waren beland, alsof ze er met elkaar niet uitkwamen hoe het verhaal af zou lopen en wat de antwoorden aan de lezer zouden zijn. Helaas zorgde dat voor een rommelige afsluiting, zo gedraaid dat ieders antwoord in de mogelijkheden ligt maar ik me als lezer afvroeg wat ik nu eigenlijk gelezen had. Jammer!