De lente van Kleine Beer - Elli Woollard

Wat is Kleine Beer aandoenlijk, zo schattig en enthousiast. Je zou hem zelf als vriendje willen.
Dat hij een steen vindt en meeneemt als vriendje is wel enigszins bijzonder maar oké, dat kan gewoon.

Dit prentenboek is er een op rijm. Dat vind ik altijd gevaarlijk want als je dan kiest voor rijm dan moet het ritme ook lekker lopen. Helaas heeft Woollard (of vertaler Jesse Goossens?) daar moeite mee gehad. De zinnen lopen niet altijd lekker wat vervelend is met voorlezen. Ook de vorm van rijmen wisselt en loopt door elkaar. Zo wordt gepaard rijm (a a b b) afgewisseld met gebroken rijm (a b c b). Helena was ook niet zo enthousiast over het rijmen maar vond de inhoud van het verhaal wel heel leuk. Ik vermoed dat ze de prenten erg mooi vond en ze gaf aan de situatie met de steen erg grappig te vinden. De zoektocht van Kleine Beer en de overgang van winter en lente spraken ook aan. Een klein avontuur.

De illustraties in dit boek zijn werkelijk prachtig, daar kunnen we niks op aanmerken. Ze zijn realistisch qua vormen en kleuren maar tegelijk hebben ze iets zachts en zijn ze vertederend. Van mij had het gedeelte waarop de lente aanbreekt nog wel wat langer mogen duren, wat een prachtig kleurgebruik! Kleurige bloemen, de details van insecten en het water. De prenten van de winterse tijd zijn ook prachtig maar het hele boek fleurt op wanneer de lente aanbreekt, alsof de zon écht schijnt in het boek.

Het geheel is aantrekkelijk genoeg gebleken om af en toe uit de kast gepakt te worden. Voor mij is Briony Smith degene die dit boek omhoog weet te tillen met haar tekeningen. Alleen daarom al wil ik het boek best nóg een keertje voorlezen.