Wanneer je een serie leest waarvan de eerdere delen al zo goed bevielen (zie hier de recensies van De verloren jongen en De laatste vrouw) dan duurt het wachten op het volgende deel altijd lang. Gelukkig is de trilogie over Julia Menken compleet nu De onbekende man ook verkrijgbaar is.
Weet Julia Menken haar hoofd erbij te houden?

Waar ik Van Mierlo allereerst mee wil complimenteren is de samenhang die ze aan heeft weten te brengen in deze drie boeken, zonder eindeloos in herhaling te vallen. Als je zou willen, dan zou je deze boeken ook los kunnen lezen. Dat is echter geen aanrader omdat je dan altijd dingen te weten zult komen uit eerdere delen waardoor het minder aantrekkelijk is deze alsnog te gaan lezen. En dat zou een gemis zijn want Van Mierlo heeft juist zo’n goede serie neergezet!
Van het personage Julia Menken ben ik geen grote fan geworden. Ik vind haar niet stabiel en scherp genoeg. Dat is geen kwestie van een momentopname helaas, dit is iets wat in alle drie de boeken wel naar voren kwam.
Ook nu is er de combinatie gemaakt van het persoonlijke verhaal van Julia en de zaak waarop zij gezet wordt. Voor het eerst moet zij met een andere profiler werken, iets dat Julia lastig vindt. Ook blijkt het weer een hartverscheurende zaak te zijn waarbij kinderen het slachtoffer worden. Tegelijkertijd wordt Julia ruw uit haar voortkabbelende leven getrokken door keuzes die zij moet maken en die niet alleen veel invloed hebben op haar zelf. Weet ze haar hoofd erbij te houden?
Titel: De onbekende man
Auteur: Chantal van Mierlo
Genre: thriller
Aantal pagina's: 360
ISBN: 978 94 610 9589 3
Uitgever: De Crime Compagnie
Verschenen: juni 0022
Auteur: Chantal van Mierlo
Genre: thriller
Aantal pagina's: 360
ISBN: 978 94 610 9589 3
Uitgever: De Crime Compagnie
Verschenen: juni 0022
De spanningsboog binnen dit derde verhaal was wisselend gespannen. Soms waren er momenten waarop je vol verwachting de bladzijdes maar om bleef slaan, terwijl op andere momenten het verhaal wat te lang op hetzelfde punt bleef hangen. Ik miste toch de nagelbijtende en voortdurende spanning die in De laatste vrouw wel aanwezig was.
Aan het eind weet Van Mierlo mij goed te verrassen, daar hou ik van! Meer zeg ik er niet over zodat jij hopelijk ook verbaasd je wenkbrauwen optrekt wanneer je op dit punt in het verhaal aankomt.