Hoofdpersoon Faye woont al sinds haar vroege jeugd in een psychiatrische inrichting. Deze introductie sprak mij aan, ik was benieuwd welk pad Hartman haar zou laten bewandelen. Ik begon dan ook vol enthousiasme aan Een duister pad.
Faye heeft zeker de ingrediënten om een intrigerend personage te zijn.
Het boek begon voor mij een beetje met een achterstand. Dit kwam doordat het begint met Steven, een personage over wie je nog niets weet in een nog onbekende situatie. Hierdoor vond ik het verhaal in het begin moeilijk te volgen.
Faye vond ik daarnaast moeilijk te doorgronden in dit eerste deel. Ik snapte haar handelingen niet altijd. Ze lijkt erg beschadigd maar daarom is het bijzonder dat Simon, de rechercheur, met haar omgaat zoals hij doet. Het kan zijn dat er nog veel meer achter dit personage zit wat er nog uit gaat komen in de volgende delen. Faye heeft namelijk zeker de ingrediënten om een intrigerend personage te zijn.
Ook de ‘familie’ van Faye, zoals zij de andere bewoners zelf noemt, lenen zich zeer goed voor een interessant verhaal. In Een duister pad werd hier nog te weinig gebruik van gemaakt naar mijn mening, maar ook op dit punt hoop ik dat Hartman hen nog meer in zal zetten in de verhalen die nog volgen.
Naast de psychische problemen is er ook aandacht voor depressies. Ik ben blij dat Hartman deze onderwerpen niet uit de weg gaat. Ze zijn niet gemakkelijk, maar het is wel goed om hier eens aandacht aan te schenken.
Auteur: Corine Hartman
Genre: thriller
Aantal pagina's: 376
ISBN: 978 94 031 5830 3
Uitgever: Cargo
Verschenen: mei 2019
Ook slingert ze een bijzondere discussie aan, namelijk over medicatie. Het is fijn dat er zoveel medicijnen zijn, maar je moet niet overal klakkeloos in meegaan. Zelf kritisch nadenken blijft belangrijk.
Een duister pad voelt als het begin van een serie met meer in zijn mars. Verschillende punten zijn aangestipt en nu is het tijd om meer uit te gaan diepen. Ik ben benieuwd of Hartman dit doet met In vrije val!