Een onverwachte kerst - Natalie Cox

Eenmaal uit heb ik het boek ietwat teleurgesteld weggelegd omdat kerst een minder grote rol speelde dan ik had verwacht. Ja het verhaal speelt zich af vlak voor en tijdens kerst, er is sneeuw en hoofdpersoon Charlie zet ook een soort kerstboom op. Toch had dit verhaal zich voor mijn gevoel ook gemakkelijk tijdens een andere periode in het jaar kunnen afspelen. Wanneer je zoveel kerst aan de indruk van een boek meegeeft, dan vind ik ook dat kerst een grote, onmisbare rol moet spelen.

Hoofdpersoon Charlie (die ik wel pas helemaal aan het eind van het boek enigszins sympathiek begon te vinden) woont en werkt in Londen. Door een ongelukje kan ze tijdelijk niet in haar appartement verblijven. Bij haar nicht Jez mag ze wel een tijdje komen logeren. Jez heeft wel een hondenhotel en laat Charlie nou net niet zoveel op hebben met (deze) dieren.

Hoewel het boek zeer vlot leest, lijken er ook wat gemakkelijke keuzes gemaakt te zijn. Charlies verwondingen hinderen haar niet al te lang bijvoorbeeld. Al snel maakt ze dat ze wegkomt uit het ziekenhuis zonder de benodigde toestemming. Ze komt ze bij Jez in huis waar ze al snel van alles doet en een check van een dokter krijgt ze niet meer (ok, een korte check van de knappe dierenarts wanneer ze pas is gearriveerd) en dan ze kan alles weer.

Is dit storend voor het verhaal? Op zich niet. Toch vind ik het storend omdat het ongeloofwaardig overkomt en dit had gemakkelijk voorkomen kunnen worden door een andere reden te verzinnen waarom Charlie tijdelijk niet in haar eigen woning kon verblijven. Nu zijn er wel meer gebeurtenissen waarbij je je wenkbrauwen kunt optrekken, Cox lijkt zich meer te hebben gericht op grappige en gekke situaties dan op het geloofwaardige aspect.

Ik denk daarom dat je het hele boek zo moet zien. Losjes, een prima tussendoortje om te lezen, en er niet teveel over nadenken.

De twee mannelijke personages waar zij gecharmeerd van is, konden mij helaas niet mee laten zwijmelen. De rest van de personages komen te vluchtig aan bod om echt een mening over te kunnen vormen. Al moet ik zeggen dat ik het leuk vond dat Cox ervoor gekozen heeft om Jez een lesbische relatie te laten hebben. Het komt niet heel veel aan bod, maar toch leuk dat hier eens anders is gekozen dan de standaard man-vrouw relatie.

Zoals ik eerder schreef vond ik Charlie weinig sympathiek overkomen. Ze is de grote stad gewend en komt zolang in een dorp terecht. Ze wil vooral niet teveel doen, al neemt ze wel veel over van Jez op een gegeven moment, en ziet vooral de negatieve punten van het leven daar. Verder doet ze vooral waar ze zin in heeft of wat haar zelf een prima idee lijkt zonder acht te slaan op de goede raad van de mensen om haar heen. Ze komt op mij nogal verwend en onaangepast over. Persoonlijk vind ik dit jammer, omdat je het hele boek met Charlie moet stellen terwijl ik vooral dacht aan hoe irritant ik haar vond.

Uiteindelijk bindt Charlie zelf wel in en kan ze het leven in Devon meer waarderen. Het irritante laagje dat over haar heen hangt begint scheuren te vertonen, gelukkig! Voor mij was dit echter niet genoeg om het boek weer omhoog te tillen.

Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.