Wat een knap debuut van Swagerman. Hoewel je in het begin even moet wennen aan hoe het boek is vorm gegeven, zit je er snel in. Aan het begin van elk hoofdstuk staat of je vanuit Laura of Joritt leest en de schuingedrukte hoofdstukken spelen zich af vlak na de moord en de belevenissen van Laura daarna. Dit zorgt er voor dat het boek duidelijk is en je jezelf nooit af hoeft te vragen welk gedeelte van het verhaal je leest.
Wel een positief punt is dat Swagerman mij zo aan dit boek kon kluisteren dát ik mij hier druk om maak.
Een psychiatrische kliniek en de cliënten die hier verblijven zijn niet het makkelijkst om te beschrijven. Toch is dit goed gelukt in Eén waarheid.
Laura wordt na haar binnenkomst meteen door een groepje meiden opgenomen in de kliniek en vooral deze meiden zijn zo neergezet dat je met hen meeleeft, maar ook een cliënt zoals Els, die minder voorkomt in het verhaal, weet een glimlach op je gezicht te toveren.
Laura is een intrigerend meisje. Ze heeft in korte tijd een hoop meegemaakt en het is niet gek dat het moeilijk voor haar is om met de situatie om te gaan. Doordat er ook hoofdstukken zijn die zich in heftige periodes afspelen, krijgt het boek een emotionele lading her en der. Hierdoor is het niet alleen een spannend boek (want wat is nu de waarheid?) maar ook een boek met ruimte voor verdriet, rouw en zelfs humor.
Van mij persoonlijk zouden de personages nóg meer uitgediept mogen worden maar ik begrijp ook dat dit misschien de vaart uit het boek had gehaald. Joritt had wel meer verdieping kunnen gebruiken, vooral omdat hij een van de twee hoofdpersonen is. Je verneemt wel iets over zijn privé situatie maar niet genoeg, hij blijft té oppervlakkig.
Auteur: Nadine Swagerman
Genre: young adult
Aantal pagina's: 250
ISBN: 978 90 206 5462 2
Uitgever: Kluitman
Verschenen: mei 2018
Eén waarheid leest als een trein, bladzijde na bladzijde sloeg ik om. Tot ik plotseling bij het dankwoord kwam. Ik vond het een abrupt einde en er liggen nog zoveel vragen waardoor ik oprecht baalde, dat ik niet verder kon met het verhaal. Wel een positief punt is dat Swagerman mij zo aan dit boek kon kluisteren dát ik mij hier druk om maak.
De vragen die Swagerman door het boek heen weet op te roepen, zorgen ervoor dat je niet meer zeker bent van de zaak. Het enige wat zeker is, is dat er dingen zijn die niet kloppen. Met Eén waarheid heeft ze een heel fijn debuut neergezet. Ik kijk uit naar haar volgende boeken!
Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.