Heksenwinter - Kaye Umansky

Daar is ie dan, het vierde en (voorlopig?) laatste deel over Elsie Pekel. Gelukkig laat Heksenwinter je niet teleurgesteld achter wanneer je het boek dichtslaat!

De andere delen, Heksenweek, Heksenwens en Heksenwinkel hoef je niet per se gelezen te hebben om van dit boek te kunnen genieten. Ook in Heksenwinter praat Umansky je even kort en bondig bij zodat je weet wat je moet weten voordat het avontuur begint. En wat voor een avontuur! Koning Winter is in de buurt en dat betekent weinig goeds…

Dit boek zit heerlijk in elkaar. De geweldig tekeningen van King die regelmatig voorkomen zorgen ervoor dat je het verhaal als een film in je hoofd voor je ziet zonder daar moeite voor te hoeven doen. Waar in het vorige deel, Heksenwinkel, de nadruk lag op het mensendorp Kleinbrugge, lag de focus dit keer meer op de magische personages. Behalve koning Winter kom je niet echt slechteriken tegen, en zelfs Koning Winter is hoewel gemeen, niet direct angstaanjagend te noemen.

Wat mij wel een nadeel lijkt is dat alles wat Koning Winter of een van zijn kinderen zegt, krom is qua spelling, bijvoorbeeld: “dat segt ik so faak”. Dit zal gedaan zijn om een bepaald beeld van de personages te scheppen, maar ik vraag me dan af of dat geen negatieve invloed heeft op jonge lezers. De omschrijving van de familie Winter wordt ook zonder deze spelling duidelijk genoeg neergezet, dat kan Umansky erg goed.

Omdat ik niets wil verklappen ga ik niet te diep in op het avontuur, wel kan ik zeggen dat je heerlijk wordt meegevoerd zonder dat het eng wordt en het is leuk om te lezen hoe Elsie is gegroeid in de boeken. Umansky heeft daarnaast een goed keuze gemaakt in de personages die ze terug heeft laten komen. Zowel Corbett als de Toren vind ik geweldig en ook Lastpak, Sylfine, Joey en zijn mandje Pieter voelen als oude vrienden. Dat de familie van Elsie niet voorkomt in het boek en zelfs Magenta maar een kleine rol heeft vind ik ook niet storend omdat de gekozen personages voor genoeg plezier zorgen.

De schrijfstijl van Umansky leest prettig en doordat het nergens echt eng is, is het boek ook zeker geschikt voor kinderen jonger dan negen die ofwel zelf al goed kunnen lezen of het boek graag voorgelezen zouden krijgen.

Voor zover ik heb begrepen is dit het laatste deel van de serie, maar gelukkig heeft de auteur wel de opties open gehouden. Mocht ze toch nog eens over Elsie en haar (magische) vrienden willen schrijven dan kan dit zeker!