Het eindeloze strand - Jenny Colgan

Het eindeloze strand is een vervolg op het eerdere verschenen Café Zon & Zee en Een verre kust (deze laatste titel is een kort verhaal en enkel als e-book te verkrijgen).

Waar ik Café Zon & Zee gewoon leuk vond, heb ik nog meer genoten van dit deel! Een groot pluspunt vond ik dat alles niet alleen draait om Flora en Joel, maar dat ook andere personages de ruimte krijgen.

Lorna bijvoorbeeld komt nu meer aan bod en daar ben ik blij om! Ze is de beste vriendin van Flora, hoofd van de kleine basisschool op Mure en heeft haar liefdesleven nog niet zoals ze graag zou willen.

Fintan (een van de broers van Flora) en zijn partner Colton krijgen eveneens meer aandacht. Waar ik deze personages sowieso een mooie aanvulling vind, maakt het geheim van Colton dat ze nog meer indruk op mij maakten.

Saif is de nieuwe huisarts op Mure en hij worstelt met zijn eigen verhaal. Hij moest vluchten voor de oorlog en verloor zo zijn vrouw en zoons uit het oog. Hij komt op Mure terecht als nieuwe huisarts van het eiland en loopt tegen heel andere dingen aan dan de andere personages in het boek.

Zijn achtergrond is al helemaal anders natuurlijk, maar ook je plek vinden als iemand van het vasteland op Mure is niet per se makkelijk. Tegelijk schept Colgan hier de ruimte voor hele warme en intense momenten die je als lezer weten te raken.

Ik ben blij dat Joel geen ‘standaard knappe man in liefdesrelatie met hoofdpersoon’ is. Door zijn verleden maar ook de dingen waar hij als volwassene nog tegenaan loopt, krijgt hij zoveel meer diepgang. Samen met onder andere Colton en Saif zorgt hij ervoor dat ook serieuze situaties aan bod komen. Dankzij de tegenhang van weer andere personages kan het boek dit ook heel goed hebben.

De auteur heeft een vlotte schrijfstijl, al werd het voor mijn gevoel beter naarmate het boek vorderde. In het begin vond ik haar schrijfstijl soms rommelig en verwarrend.

Colgan heeft in dit boek veel meer lagen aangebracht waardoor het niet zomaar een luchtige roman over een eiland is, noch is het een zwaar verhaal geworden. Ze weet de balans vinden, geeft de personages veel meer bezieling mee en doet Mure en zijn bewoners veel meer recht op deze manier.