Het geluk van Cavendon Hall - Barbara Taylor Bradford

De opmaak, het lettertype, de stijl, alles maakt dat je zo snel mogelijk in het boek wilt beginnen. Ook de kwaliteit van het papier en het gegeven dat het boek is uitgebracht als hardcover verdienen een compliment, dat zijn goede keuzes geweest.

Pas na het ontvangen van dit boek kwam ik erachter dat dit het laatste deel van een trilogie is. Ik werd een beetje bang dat het boek hierdoor minder aan zou spreken omdat ik eerdere situaties en misschien personages heb gemist. Gelukkig bleek Het geluk van Cavendon Hall goed op zichzelf te lezen. Wel zijn de personages wellicht beter te volgen, wanneer je de eerdere delen ook hebt gelezen.

Het boek begint bij een uitgebreide beschrijving van de personages. Hier heb ik nog vaak naar terug gebladerd. Er komen zoveel personages in het boek voor, waarvan sommigen kortstondig, dat ik het regelmatig moeilijk vond om iemand in het verhaal te plaatsen. Dan vroeg ik mij af wie het was en eerlijk gezegd moest ik zo vaak terug bladeren dat ik op een gegeven moment mijn onwetendheid voor lief nam.

Bradford weet de periode (1938-1944) heel mooi neer te zetten. Het is goed te merken dat zij zich erg heeft verdiept in deze periode en de sfeer weet zij knap te verwoorden waardoor je mee wordt genomen in die tijd.

Vooral het eerste deel van het boek las vlot, ondanks de vele personages. De schrijfstijl was passend, niet te ingewikkeld maar ook niet te simpel. Hoewel het verhaal rustig voortkabbelt, leer je de personages wel beter kennen waardoor het gebrek aan gebeurtenissen niet storend is.

In het tweede deel van het boek gebeurt er iets meer, dan is de oorlog losgebarsten en is het afwachten hoe het iedereen zal vergaan. Wat opvallend is, is dat Bradford in dat tweede deel veel meer van de hak op de tak springt. Door het hele boek heen zijn af en toe losse eindjes en worden er soms onduidelijke sprongen in de tijd gemaakt, maar in het tweede deel voelt het schrijven van Bradford zelfs enigszins slordig aan. Gebeurtenissen worden kort aangestipt en vervolgens snel weer losgelaten, waar in het eerste deel juist de tijd werd genomen om het verhaal te vertellen.

Terwijl ik de eerste helft van het boek voortkabbelend maar onderhoudend vond, viel het tweede deel dus duidelijk tegen. De vluchtigheid, losse eindjes en de enorme hoeveelheid personages zijn hiervan de oorzaak.

Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.