Ik ben écht niet bang ving meteen onze aandacht door de prachtige illustraties. Daarnaast valt ook de titel op want welke enge dingen staan er dan in het boek waarvoor je niet bang bent? En waarom ben je dan niet bang? Of nee, natuurlijk ben je niet bang want je bent stoer! Verschillende gedachtes die voorbij komen bij het zien van dit boek.
Het boek heeft een grote aantrekkingskracht hebben we hier thuis gemerkt dus complimenten voor zowel Meijer als Malaparte.
Het verhaal is op rijm geschreven, dit is geen makkelijke taak. Er liggen altijd gevaren op de loer van te vaak voor de geijkte rijmwoorden kiezen of woorden die juist enorm gezocht zijn en zinnen die niet lekker vloeiend lopen.
Meijer is naar onze mening toch zeker geslaagd in zijn rijmende verhaal, onze complimenten! Ook is het woordgebruik goed te begrijpen en te volgen door de doelgroep. Ook wel een belangrijk dingetje.
De illustraties van Malaparte zijn in één woord fantastisch. Prachtige kleuren die de mysterie en het griezelige uit het verhaal goed weergeven. Herkenbare personages maar toch niet te realistisch getekend, juist die mooie balans (zo heeft Lana enorm lange, paarse haren, cool!) en de illustraties zijn pagina vullend. Het woord sprookjesachtig mag hier ook wel genoemd worden, wat een bijzonder mooie tekenstijl! Het boek heeft een grote aantrekkingskracht hebben we hier thuis gemerkt dus complimenten voor zowel Meijer als Malaparte.
Auteur: Rick Meijer
Illustrator: Esther Malaparte
Genre: prentenboek
Aantal pagina's: 28
ISBN: 978 90 214 1802 5
Uitgever: Volt
Verschenen: september 2019
Meijer geeft in dit boek ook een mooie boodschap mee. Lana is helemaal alleen en het is donker. Twee stoere klasgenootjes komen erbij en het komt er op neer dat wanneer zij Lana vragen mee te gaan het spookhuis in, Lana dit doet om net zo stoer te lijken als zij. Die groepsdruk is niet onbekend maar aan de andere kant is het ergens ook knap dat Lana toch dat spookhuis in gaat ook al vindt ze dat eng. Vervolgens doorlopen ze alle drie het spookhuis en blijken de twee klasgenootjes een stuk banger dan gedacht. Lana heeft trucjes van haar vader geleerd waardoor ze met haar angst om kan gaan en eigenlijk best goed door dat spookhuis gaat.
Nadat ze weer uit het spookhuis is blijkt dat Lana een aantal lessen heeft geleerd met deze gebeurtenis. Sowieso dat haar klasgenoten niet (altijd) zo stoer zijn als ze zich voordoen en dat ze zelf misschien meer kan dan ze soms denkt.
Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.