Ik heb een paar vragen voor je - Rebecca Makkai

Toen ik begon aan Ik heb een paar vragen voor je, moest ik erg wennen aan de schrijfstijl van Makkai. Heden en verleden gaan op een gegeven moment een beetje doorelkaar heen lopen omdat Bodie nu rondloopt op de kostschool waar zij vroeger als studente naartoe ging en waar ze de moord op een medestudente heeft meegemaakt. Ze gaat regelmatig in gedachten terug naar het verleden, wat het soms wat ingewikkeld maakt.

Het verhaal voelt wel al snel mysterieus aan. Dat de oplossing van de moord niet helemaal lijkt te kloppen is iets wat mij als lezer al vrij snel een knagend gevoel gaf. Wat heeft men niet gezien, wat is er echt gebeurd? Het verhaal kruipt onder je huid en is intrigerend.

Hoewel de mysterieuze sfeer en het willen ontdekken wat er in het verleden echt is gebeurd mij wel stimuleerden om verder te lezen, heb ik toch nooit helemaal aan de schrijfstijl kunnen wennen. Heden en verleden liepen teveel door elkaar met uitstapjes naar personages en gebeurtenissen die ook dichtbij Bodie staan. De gedachten van Bodie voelden daarnaast soms wat vaag aan en maakten het me soms moeilijk om het geheel goed te volgen.

Hoewel het verhaal dus echt wel interessant is, kwam ik niet helemaal lekker in het boek waardoor ik niet de neiging had op ieder vrij moment verder te lezen. Dit is wel een heel persoonlijk iets want het verhaal op zich is sterk genoeg en heeft een boeiende invalshoek met Bodie die terugkomt op een bekende plek waar ze les gaat geven en mede hierdoor terugkomt op de gebeurtenis waar ze jaren geleden onderdeel van was. Als de stijl van Makkai wel bij je past dan ben je vermoedelijk een stuk enthousiaster dan ik.