Kijk niet achterom - Joshilyn Jackson

Wat een meesterlijke psychologische thriller is Kijk niet achterom gebleken. Direct na de eerste pagina’s kon ik mezelf maar nauwelijks bedwingen om richting het einde te bladeren om erachter te komen hoe het verhaal zou eindigen. Gelukkig heb ik dit niet gedaan, dat zou teveel leesplezier hebben weggenomen, maar alleen al het gevoel dat ik dit wilde doen is veelzeggend.

Al van begin af aan bekruipt je een beklemmend gevoel. Dit wordt waarschijnlijk veroorzaakt door een combinatie van de achterflap waardoor je voor een deel al weet wat er gaat gebeuren, de omschrijving van ‘de heks’ die door het slaapkamerraam staart en de fijne opbouw van de personages.

Op het moment van lezen was mijn eigen jongste kind pas vier weken oud. Ik vond het ergens dan ook best spannend om over de ontvoering te lezen van een kind dat pas tien weken oud is. Hoewel het verhaal zeker onder mijn huid ging zitten, werd baby Robert niet continu genoemd waardoor dat angstige moedergevoel gelukkig redelijk uit mijn buurt bleef. Tot een ander kind genaamd Geoff in beeld kwam en we steeds dichter bij de ontknoping kwamen. Reken maar dat ik mijn kinderen de komende tijd extra in het oog houd…

Hoewel Bree in eerste instantie lijkt te bezwijken onder de gebeurtenis, weet ze zichzelf (met hulp van de herinneringen aan haar overleden vriendin Betsy) toch weer bij elkaar te rapen, vastbesloten om haar baby terug te krijgen. De ontvoerder heeft de touwtjes in handen en Bree doet wat ze kan. Ik vind het mooi hoe Jackson deze ‘rollercoaster ride’ heeft beschreven in het boek. Hoe bizar het ook voelt, ze geeft de ontvoerder een menselijk gezicht waardoor je haar niet meer zwart-wit kunt zien. De connectie tussen haar en Bree, maar tegelijkertijd haar vastberadenheid bestaan naast elkaar. Voor zowel Bree als de lezer wisselen hoop en angst elkaar af. ‘De heks’ heeft niets te verliezen, dat maakt haar zo gevaarlijk.

De personages die Jackson heeft neergezet vond ik sterk. Zo vond ik Betsy en Bree erg inspirerend. Hun vriendschap, hun toneelspel, zij laten je zien hoezeer je zelf de touwtjes in handen hebt in je leven. Daarnaast weet je dat geld vele deuren opent, maar de auteur laat ook zien dat geld niet alles is. Het kan zelfs heel veel kapot maken. Als lezer word je zeker aan het denken gezet over al deze dingen en de onthullingen die plaatsvinden. Dat maakt dat Kijk niet achterom een diepere laag heeft.

Jackson laat zien dat ze gemakkelijk een omgeving, personage of situatie weet te beschrijven waar je direct in meegevoerd wordt. Je ziet het voor je, voor je gevoel zit je zelf middenin het verhaal. Het enige nadeel dat ik af en toe heb ondervonden is dat Jackson soms wat onduidelijk was over het perspectief waaruit iets verteld werd. In plaats van het verhaal van Trey vanuit hem te vertellen, kiest de auteur ervoor om Bree hier nog tussen te plaatsen. En hoewel het prettig is dat er niet gekozen is voor onnodige vertraging in het boek, was de wisseling van situatie soms zo snel dat het niet duidelijk was of Bree nu thuis was of (alweer) bij Marshall in de auto zat.

Dat gezegd hebbende wil ik vooral benadrukken dat ik heb genoten van het boek. Er was een constante spanning aanwezig dankzij de race tegen de klok en de menselijke, maar tegelijk onverschrokken ontvoerder. De auteur heeft het voor elkaar gekregen om personages uit te diepen en meer van de achtergrond van hen mee te geven zonder de spanning of vaart uit het boek te halen. Kijk niet achterom is een boek dat je pas weer loslaat op het moment dat je het uit hebt.

Het einde zal wellicht wisselend ontvangen worden, voor de een zal het een tegenvaller zijn waar de ander het een goed einde vindt, dat is persoonlijk. Het aantal sterren dat ik dit boek geef zegt genoeg over mijn mening.