Match - Buddy Tegenbosch

Match is een aanrader. Het verhaal is niet te zwaar maar gaat wel ergens over en dankzij de schrijfstijl van Tegenbosch leest het makkelijk weg.

De personages heeft Tegenbosch weer goed neergezet. Lola, waarvan je niet verwacht dat ze onzekerheid kent en verschillende grenzen overgaat voor zichzelf, de trouwe en grappige Jabbar, sterke, wijze en innemende Izzy en natuurlijk Jim. De stoere jongen die steeds meer over zijn gevoelens ontdekt.

Doordat het boek niet alleen maar over ziekte of topsport gaat maar ook over liefde en vriendschap, krijg je verschillende lagen in de personages. Wat ik vooral bijzonder vond was de liefde en de acceptatie naar elkaar toe. Ook wanneer keuzes kwetsend opgevat konden worden, de band was daar en er kwam ruimte voor gesprekken. Inspirerend! De rol van Lola had van mij nog wel groter mogen zijn. Ik denk dat haar onzekerheden erg herkenbaar zijn. Aan de andere kant paste dat misschien niet helemaal in dit verhaal.

Het boek leest vlot en is goed te volgen. Ik denk dat het een hele goede zet is geweest van Tegenbosch om voetballer Armando Obispo als bron te hebben. Voetbal speelt zo’n belangrijke rol, dan moet je het ook stevig neer weten te zetten. Toch hoef je geen voetballiefhebber te zijn om Match een mooi boek te vinden.

Hoewel het boek een zwaar onderwerp bevat, de ziekte van Izzy, draait dit boek om meer dan dat. Gek genoeg draait het voor Izzy om leven en dood, maar voor Jim ook. Voetbal is alles voor hem dus als er hobbels in de weg komen moet je hier mee om kunnen gaan en dat is niet makkelijk als je alles hebt ingezet op één plan.

Voor mijn persoonlijke smaak bleef het verhaal iets te oppervlakkig, het had wat dieper mogen gaan. Tegelijk snap ik Tegenbosch. Ik ben niet de doelgroep en ik vind het juist top hoe hij zijn best doet om jongeren (en dan ook vooral de jongens) aan het lezen te krijgen of te houden door pakkende boeken voor hen te schrijven. Op deze manier zal het boek waarschijnlijk beter aanslaan dan wanneer er veel dieper op de problemen was ingegaan.
Ditzelfde doet de auteur ook in het boek Livestream, waarin snelheid het wint van diepgang, maar ook dit is een boek dat je grijpt en niet meer loslaat totdat je het uit hebt.

Verder vind ik het bijzonder dat vooral de gevoelens van Jim de ruimte krijgen in het boek. Eigenlijk is hij erg gesloten maar ondertussen raakt hij in de knoop juist omdat hij zich niet kan uiten. Jongens hoeven niet altijd stoer te zijn en dat gevoel heerst er vaak wel. Ik hoop dat jongens die dit boek lezen zich beseffen dat je niet zwak bent wanneer je praat of je emoties toont.

Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.