Takkenhoofd Inge Besaris
De grote boze heks Hanna Kraan
De Cubaanse dochter Soraya Lane
Lotte en Fenna, op reis doo... Jannie van der Heijden
De wind kent mijn naam Isabel Allende
Cadeautje! Miriam Bos
Ik heb een paar vragen voor je Rebecca Makkai
Blauw brengt ongeluk Angelique van Dam
Geloof mij nooit Loes den Hollander
Het Verborgen Land 2, De te... Chris Colfer
Ik red me wel Leanne Pots
Daantje durft alles! Eline Hoogenboom
Nijntje tel & beweeg bewegend leren
De vrouw van de uitvinder Rebekka Eder
Heksenwinter Kaye Umansky
Ik hou het hele jaar van jou Sam McBratney
De verloren dromen van Valeria Aline van Wijnen
De Italiaanse dochter Soraya Lane
Bevroren planeet Leisa Stewart- Sharpe
Als de dood zucht Lex Paleaux
Het weeshuis Lizzie Page
Zonder angst Inge van Prooijen
Het Verborgen Land 1, De st... Chris Colfer
De verdwenen meisjes van Wi... Ellen Marie Wiseman
Ergens in de sneeuw Linde Faas

Niemand zeggen - M.J. Arlidge

Geschreven op woensdag 2 maart 2022

Hoewel Arlidge een prima boek voor tussendoor neerzet, kan ik niet ontkennen dat het inmiddels een beetje het gevoel van lopendebandwerk oproept. Met de cliffhangers waar Arlidge tegenwoordig steeds gebruik van maakt begint de serie iets weg te krijgen van een politie soap in plaats van een steengoede thriller.

Met de cliffhangers waar Arlidge tegenwoordig steeds gebruik van maakt begint de serie iets weg te krijgen van een politie soap in plaats van een steengoede thriller.

Het personage van Helen Grace op zich mist tegenwoordig spanning en diepgang. Wat we over haar lezen weten we inmiddels wel, er zit niet echt vernieuwing in. De zaak/zaken waaraan gewerkt wordt in Niemand zeggen vond ik ook weinig spanning meebrengen. Dit kan ook komen door de grote hoeveelheid aan personages en het gebrek aan enige verdieping in hen. Met niemand voelde ik een band dus waar je soms billenknijpend verder leest in de hoop dat dat ene personage het wel zal overleven, had ik dat gevoel hier helemaal niet.

Titel: Niemand zeggen
Auteur: M.J. Arlidge
 
Genre: thriller
Aantal pagina's: 494
 
ISBN: 978 90 225 9120 8
Uitgever: Boekerij
 
Verschenen: mei 0021

Wat ik wél erg knap vind is de vlotte schrijfstijl van Arlidge. Ondanks dat het boek bijna vijfhonderd pagina’s telt, leest het als een trein. Je vliegt door de korte hoofdstukken heen welke uitnodigen om tóch nog even wat verder te lezen dan je van plan was. De verhaallijn met Joseph Hudson vond ik intrigerend en hoewel ik de nagelbijtende spanning niet heb ervaren, was het een onderhoudend boek.

Hoewel ik geen fan ben van open eindes, zit er zeker potentie in de afslag die Arlidge hier genomen heeft. Ik hoop oprecht dat hij in het volgende boek zowel Helen Grace als de verhaallijn weer naar een hoog niveau weet te tillen en zich niet laat verleiden tot makkelijke keuzes.

Achterflap van het boek (tekst van de uitgever):

Na covid-19 bevindt het land zich in een van de zwaarste -recessies ooit. Nog nooit heeft inspecteur Helen Grace met zo veel geweld en onrust te maken gehad.

Voor het eerst in haar leven is ze bang om de controle te verliezen: haar trouwe partner Charlie is met zwangerschapsverlof en tegelijkertijd doet haar collega Joseph Hudson er álles aan om haar het leven zuur te maken.

Drie moordzaken houden Helen ’s nachts wakker: een oude, rijke man, vermoord tijdens een inbraak in zijn immense huis; een jonge zorg-manager, in zijn auto doodgestoken met een schroevendraaier; en een jonge studente, aangerand en doodgeknuppeld in het plaatselijke park.