Al vanaf deel één van de Helen Grace serie, Iene miene mutte, ben ik een fervent lezer van de boeken van Arlidge. Dat eerste deel vond ik tot nu toe ook nog altijd het beste. Hoewel Nog lange niet lekker wegleest, vond ik het boek toch inleveren op kwaliteit.
Er worden wat onverwachte wendingen uit de hoge hoed gehaald waardoor je toch nog even smult van wat Arlidge neer weet te zetten.
Ik had bijvoorbeeld veel spanning verwacht naar aanleiding van de telefoontjes die worden gepleegd waarin slachtoffers te horen krijgen dat ze nog maar een uur te leven hebben. Die verwachte spanning bleef lang uit. Voor mijn gevoel kabbelde het voort en was het weinig verrassend. Arlidge schrijft een hoop woorden maar een te groot deel van die woorden voegt weinig toe aan de inhoud of de beleving van het verhaal.
Auteur: M.J. Arlidge
Genre: thriller
Aantal pagina's: 526
ISBN: 978 90 225 8954 0
Uitgever: Boekerij
Verschenen: juni 2020
Het was alweer even geleden dat ik het vorige boek had gelezen dus Joseph Hudson kwam me niet zo bekend meer voor. Dat zorgde gelukkig niet voor problemen tijdens het lezen van Nog lange niet. Helen Grace zelf vond ik in dit boek wel erg vlak overkomen. Ze is voorspelbaar met haar actiemomenten en natuurlijk is ze nergens bang voor. Op momenten dat je juist wat pit van haar zou verwachten blijft ze dit keer verrassend koeltjes.
Waar ik wel blij mee was, dat was het einde. Arlidge weet me onverwachts toch nog te verrassen. Er worden wat onverwachte wendingen uit de hoge hoed gehaald waardoor je toch nog even smult van wat Arlidge neer weet te zetten. Of ik deel tien, Niemand zeggen toch zal gaan lezen? Dat verwacht ik wel, maar ik hoop dat Arlidge in dat boek weer wat beter uit de verf zal komen.