Geloof mij nooit Loes den Hollander
Het Verborgen Land 2, De te... Chris Colfer
Ik red me wel Leanne Pots
Daantje durft alles! Eline Hoogenboom
Nijntje tel & beweeg bewegend leren
De vrouw van de uitvinder Rebekka Eder
Heksenwinter Kaye Umansky
Ik hou het hele jaar van jou Sam McBratney
De verloren dromen van Valeria Aline van Wijnen
De Italiaanse dochter Soraya Lane
Bevroren planeet Leisa Stewart- Sharpe
Als de dood zucht Lex Paleaux
Het weeshuis Lizzie Page
Zonder angst Inge van Prooijen
Het Verborgen Land 1, De st... Chris Colfer
De verdwenen meisjes van Wi... Ellen Marie Wiseman
Ergens in de sneeuw Linde Faas
Pleegkind Claire Keegan
Denk aan mij Frances Liardet
Het begint met de geur van ... Kelly Moran
De reis van Grote Panda & K... James Norbury
Dierenarts Daantje en de di... Lizette de Koning
De heks in mij Loes den Hollander
Met Filippa Fazant naar de ... Briony May Smith
Drie dates Beth O'Leary

Nog lange niet - M.J. Arlidge

Geschreven op maandag 11 oktober 2021

Al vanaf deel één van de Helen Grace serie, Iene miene mutte, ben ik een fervent lezer van de boeken van Arlidge. Dat eerste deel vond ik tot nu toe ook nog altijd het beste. Hoewel Nog lange niet lekker wegleest, vond ik het boek toch inleveren op kwaliteit.

Er worden wat onverwachte wendingen uit de hoge hoed gehaald waardoor je toch nog even smult van wat Arlidge neer weet te zetten.

Ik had bijvoorbeeld veel spanning verwacht naar aanleiding van de telefoontjes die worden gepleegd waarin slachtoffers te horen krijgen dat ze nog maar een uur te leven hebben. Die verwachte spanning bleef lang uit. Voor mijn gevoel kabbelde het voort en was het weinig verrassend. Arlidge schrijft een hoop woorden maar een te groot deel van die woorden voegt weinig toe aan de inhoud of de beleving van het verhaal.

Titel: Nog lange niet
Auteur: M.J. Arlidge
 
Genre: thriller
Aantal pagina's: 526
 
ISBN: 978 90 225 8954 0
Uitgever: Boekerij
 
Verschenen: juni 2020

Het was alweer even geleden dat ik het vorige boek had gelezen dus Joseph Hudson kwam me niet zo bekend meer voor. Dat zorgde gelukkig niet voor problemen tijdens het lezen van Nog lange niet. Helen Grace zelf vond ik in dit boek wel erg vlak overkomen. Ze is voorspelbaar met haar actiemomenten en natuurlijk is ze nergens bang voor. Op momenten dat je juist wat pit van haar zou verwachten blijft ze dit keer verrassend koeltjes.

Waar ik wel blij mee was, dat was het einde. Arlidge weet me onverwachts toch nog te verrassen. Er worden wat onverwachte wendingen uit de hoge hoed gehaald waardoor je toch nog even smult van wat Arlidge neer weet te zetten. Of ik deel tien, Niemand zeggen toch zal gaan lezen? Dat verwacht ik wel, maar ik hoop dat Arlidge in dat boek weer wat beter uit de verf zal komen.

Achterflap van het boek (tekst van de uitgever):

“Je hebt nog één uur te leven.’

Dat is het enige wat er uit de telefoon klinkt voor er wordt opgehangen. Is het een misplaatste grap? Een verkeerd nummer? Een misverstand? Alles is beter dan de gruwelijke waarheid: dat iemand zijn slachtoffers zestig minuten lang nauwlettend in de gaten houdt… en dan toeslaat.

Terwijl het dodenaantal oploopt, raakt Helen Grace verstrikt in een race tegen de klok. Maar de dader blijft haar steeds een paar stappen voor. Helen heeft geen motief, geen verdachten en geen aanwijzingen.

Totdat blijkt dat alle slachtoffers deel waren van dezelfde vriendengroep. Een vriendengroep voor wie elk telefoontje nu het laatste kan zijn, want wie opneemt is voorgoed verloren.