Het onderwerp van dit boek, psychiatrie in de jaren 50, maakt mij nieuwsgierig en ook door verleden en toekomst met elkaar te verweven kan je een heel mooi en intrigerend verhaal neerzetten. Helaas heeft Ons zwijgen en ons spreken me niet zo weten te raken als ik verwacht had.
Het eerste deel speelt zich af in de jaren 50. Je leert Anne kennen die tijdelijk bij haar oom en tante gaat wonen en zo in aanraking komt met het psychiatrische ziekenhuis. Door haar brieven kom je ook meer over Lizzie te weten, haar beste vriendin van wie ze gescheiden werd. Ook Béatrice speelt een belangrijke rol, zij heeft anorexia en is dus een patiënt.Béatrice vond ik verrassend, Bonidan weet heel mooi verschillende onderdelen uit haar karakter neer te zetten.

Titel: Ons zwijgen en ons spreken
Auteur: Cathy Bonidan
Genre: roman
Aantal pagina's: 272
ISBN: 978 90 239 6034 8
Uitgever: Mozaïek
Verschenen: december 0027
Auteur: Cathy Bonidan
Genre: roman
Aantal pagina's: 272
ISBN: 978 90 239 6034 8
Uitgever: Mozaïek
Verschenen: december 0027
Het verhaal kabbelt redelijk langzaam voort, iets te langzaam voor mij. Béatrice vond ik verrassend, Bonidan weet heel mooi verschillende onderdelen uit haar karakter neer te zetten. Anne blijft redelijk vlak en onbekend voor de lezer, al is haar vuur en haar passie wel duidelijk aanwezig.
Na het lezen van dit eerste deel heb je nog altijd een aantal vragen. Door de ogen van Sophie en haar vrienden Mathieu en Gábriel pak je het verhaal verder op. Dit deel vond ik vrij chaotisch overkomen. De auteur springt soms van de hak op de tak, van de ene situatie in de andere. Dit zorgde ervoor dat ik het tweede deel niet heel prettig vond lezen. Hoewel je de verhaallijnen blijft volgen, miste ik diepgang. Uiteindelijk heb ik het gevoel dat het verhaal en de gevoelens en emoties van de personages te weinig ruimte krijgen. Wellicht is het verhaal ook wat te dun om genoeg ‘body’ te hebben. Ik krijg zeker het idee dat Bonidan van alles aan wilde stippen in dit boek, maar er is te weinig echt duidelijk naar boven gekomen. Er had meer in dit verhaal gezeten naar mijn idee. Had de auteur zich maar meer bladzijdes gepermitteerd en de personages meer uitgediept, dan was het geheel veel indrukwekkender geweest. Voornamelijk Béatrice en de veranderingen in Émile zelf en die hij voor anderen teweeg bracht, zijn mij uiteindelijk bijgebleven. Zij zijn wat mij betreft dan ook de sterren van dit boek.