Over Emma - Rosie Walsh

Mijn kennismaking met Rosie Walsh verliep niet per se heel gladjes. Ik moest echt in het verhaal komen. Het begin vond ik wat saai aandoen en al die details over mariene biologie hielpen daar niet bepaald aan mee. Eigenlijk viel het begin van Over Emma me dus gewoon tegen.

Op welk punt het gebeurde weet ik niet, maar er kwam een moment waarop ik toch steeds dieper in het verhaal kroop. Walsh doet er goed aan niet alle onthullingen tot het eind te bewaren zodat je als lezer toch geprikkeld wordt en het verhaal je steeds meer vast weet te pakken.

Over Emma is geen doorsnee roman, de personages vertellen een diepgaand verhaal over liefde en vertrouwen. Gevoel is niet zwart-wit maar tegelijkertijd zijn er grenzen. Emma en Leo krijgen beide de ruimte om hun verhaal te vertellen en hun gevoelens en gedachten te uiten, dat vind ik sterk van Walsh.

Sommige bijkomende personages vond ik enigszins vreemd en niet helemaal duidelijk. Jill bijvoorbeeld en Sheila. Zij blijven een beetje ongrijpbaar, iets wat misschien juist knaagt omdat Walsh alle andere punten zo mooi aan elkaar weet te knopen en omdat deze personages wel duidelijk in beeld worden gebracht. Wat mij betreft hadden ze of meer uitgewerkt mogen worden, of minder aanwezig kunnen zijn.

Mijn verwachtingen van dit boek lagen een eindje van de werkelijkheid af. Ik had meer mysterie en andere wendingen verwacht. Het bleek een bijzonder verhaal over twee mensen die een verleden hebben, keuzes maken en op een belangrijk moment in hun leven staan. Over de pijnlijke, verwoestende en mooie kanten van liefde.

Een groots verhaal dat tegelijkertijd klein en intiem aanvoelt.