Geloof mij nooit Loes den Hollander
Het Verborgen Land 2, De te... Chris Colfer
Ik red me wel Leanne Pots
Daantje durft alles! Eline Hoogenboom
Nijntje tel & beweeg bewegend leren
De vrouw van de uitvinder Rebekka Eder
Heksenwinter Kaye Umansky
Ik hou het hele jaar van jou Sam McBratney
De verloren dromen van Valeria Aline van Wijnen
De Italiaanse dochter Soraya Lane
Bevroren planeet Leisa Stewart- Sharpe
Als de dood zucht Lex Paleaux
Het weeshuis Lizzie Page
Zonder angst Inge van Prooijen
Het Verborgen Land 1, De st... Chris Colfer
De verdwenen meisjes van Wi... Ellen Marie Wiseman
Ergens in de sneeuw Linde Faas
Pleegkind Claire Keegan
Denk aan mij Frances Liardet
Het begint met de geur van ... Kelly Moran
De reis van Grote Panda & K... James Norbury
Dierenarts Daantje en de di... Lizette de Koning
De heks in mij Loes den Hollander
Met Filippa Fazant naar de ... Briony May Smith
Drie dates Beth O'Leary

Schoolpleinmoeders - Mark van der Werf

Geschreven op dinsdag 12 mei 2020

Mark van der Werf stoomt flink door met zijn boeken over het basisonderwijs. Wat hij leuk doet is niet constant doorgaan met hetzelfde concept terwijl het onderwerp voor een groot deel hetzelfde blijft. In Een dikke 10 van meester Mark gaat het nog om de grappige uitspraken van basisschoolkinderen terwijl het in dit boek vooral gaat om de ouders van deze kinderen en hoe zij deze bijzondere tijd ervaren. Een jaar lang volgde hij ouders en sprak met hen over verschillende zaken die je als ouder tegenkomt wanneer je kind op de basisschool zit.

Dit boek kan je gerust vaker lezen én ik denk dat mensen die normaal gesproken geen echte lezers zijn maar wel kinderen op de basisschool hebben, ook plezier hebben aan dit boek.

Wat ik zelf leuk vind is dat ik zowel als moeder en als juf dingen herken in de beschrijvingen. Het schoolplein bijvoorbeeld, dat lijkt een wereld apart. Je hebt de kliekjes, de duo’s en de ouders die alleen staan, al dan niet bezig met hun telefoon. Vooral wanneer je kind net naar school gaat en jij dus ook een nieuwkomer bent, kan onzekerheid je overvallen. Sommige ouders zien dit en beginnen een gesprekje met een nieuwe ouder of de nieuwe ouders vinden elkaar, anderen bekijken het tafereel juist van een afstandje en kletsen hier vervolgens graag over.

Knap van de auteur is vervolgens wel dat hij zijn eigen oordeel achterwege laat in het boek. Je leest over uiteenlopende situaties die te maken hebben met de basisschool waarin je je kunt herkennen of juist verbazen, maar het blijft het verhaal van die ouder.

Titel: Schoolpleinmoeders
Auteur: Mark van der Werf
 
Genre: maatschappij en onderwijs
Aantal pagina's: 192
 
ISBN: 978 94 631 9119 7
Uitgever: Scriptum
 
Verschenen: september 2018

Hoewel het, juist omdat zoveel herkenbaar is, een leuk boek is om te lezen, heb ik ook gemerkt dat alle verhalen snel weer vervliegen. Dit lijkt een keuze te zijn die gemaakt is voor dit boek. Om te zorgen dat verhalen je bijblijven, moet er dieper op de personen en situaties in gegaan worden. Hoewel dezelfde ouders verschillende keren aan bod komen, blijven het vluchtige verhalen. Op de momenten dat ik zat te lezen, vond ik het leuk en herkenbaar en had ik dus zeker plezier aan dit boek. Nagenieten zit er dan weer niet in terwijl ik het normaal gesproken fijn vind om na het dichtslaan van het boek het verhaal nog even in mijn hoofd te laten passeren.

Voordelen zijn wel dat je het boek gerust vaker kunt lezen én ik denk dat mensen die normaal gesproken geen echte lezers zijn maar wel kinderen op de basisschool hebben, ook plezier hebben aan dit boek.

Achterflap van het boek (tekst van de uitgever):

Verlegen buitenbeentjes en vileine roddeltantes; ouders die sidderen voor hun eerste tienminutengesprek en oude rotten die al heel wat werkstukken in elkaar hebben geflanst.

In ‘Schoolpleinmoeders’ loopt Mark van der Werf (beter bekend als Meester Mark) een jaar lang met hen mee. Op het plein, in de koffiekamer en thuis aan de keukentafel vertellen tientallen ouders hoe zij heelhuids het schooljaar door komen.
Alle moeders zijn moe, maar geen van hen laat zich daardoor uit het veld slaan. Ze bakken 28 mini-croissantjes voor het kerstdiner en struinen met stuiterende kleuters door het bos.

Slopend, is die basisschooltijd, maar ook ontzettend leuk. Zoals een van de moeders zegt: “Ik ben kapot. Maar ik zou het voor geen goud willen missen.’

 

Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.