Mark van der Werf stoomt flink door met zijn boeken over het basisonderwijs. Wat hij leuk doet is niet constant doorgaan met hetzelfde concept terwijl het onderwerp voor een groot deel hetzelfde blijft. In Een dikke 10 van meester Mark gaat het nog om de grappige uitspraken van basisschoolkinderen terwijl het in dit boek vooral gaat om de ouders van deze kinderen en hoe zij deze bijzondere tijd ervaren. Een jaar lang volgde hij ouders en sprak met hen over verschillende zaken die je als ouder tegenkomt wanneer je kind op de basisschool zit.
Dit boek kan je gerust vaker lezen én ik denk dat mensen die normaal gesproken geen echte lezers zijn maar wel kinderen op de basisschool hebben, ook plezier hebben aan dit boek.
Wat ik zelf leuk vind is dat ik zowel als moeder en als juf dingen herken in de beschrijvingen. Het schoolplein bijvoorbeeld, dat lijkt een wereld apart. Je hebt de kliekjes, de duo’s en de ouders die alleen staan, al dan niet bezig met hun telefoon. Vooral wanneer je kind net naar school gaat en jij dus ook een nieuwkomer bent, kan onzekerheid je overvallen. Sommige ouders zien dit en beginnen een gesprekje met een nieuwe ouder of de nieuwe ouders vinden elkaar, anderen bekijken het tafereel juist van een afstandje en kletsen hier vervolgens graag over.
Knap van de auteur is vervolgens wel dat hij zijn eigen oordeel achterwege laat in het boek. Je leest over uiteenlopende situaties die te maken hebben met de basisschool waarin je je kunt herkennen of juist verbazen, maar het blijft het verhaal van die ouder.
Auteur: Mark van der Werf
Genre: maatschappij en onderwijs
Aantal pagina's: 192
ISBN: 978 94 631 9119 7
Uitgever: Scriptum
Verschenen: september 2018
Hoewel het, juist omdat zoveel herkenbaar is, een leuk boek is om te lezen, heb ik ook gemerkt dat alle verhalen snel weer vervliegen. Dit lijkt een keuze te zijn die gemaakt is voor dit boek. Om te zorgen dat verhalen je bijblijven, moet er dieper op de personen en situaties in gegaan worden. Hoewel dezelfde ouders verschillende keren aan bod komen, blijven het vluchtige verhalen. Op de momenten dat ik zat te lezen, vond ik het leuk en herkenbaar en had ik dus zeker plezier aan dit boek. Nagenieten zit er dan weer niet in terwijl ik het normaal gesproken fijn vind om na het dichtslaan van het boek het verhaal nog even in mijn hoofd te laten passeren.
Voordelen zijn wel dat je het boek gerust vaker kunt lezen én ik denk dat mensen die normaal gesproken geen echte lezers zijn maar wel kinderen op de basisschool hebben, ook plezier hebben aan dit boek.
Deze recensie is eerder verschenen op het boekenblog van de Perfecte Buren.