TBS - Natasza Tardio

Dankzij de bizarre en spannende boeken Moordvrienden en Moordgeheim wist ik al dat Tardio heel interessante en huiveringwekkende boeken kan schrijven. Met TBS heeft ze qua onderwerp weer de spijker op zijn kop geslagen, de uitwerking vond ik echter wat minder.

Er zijn namelijk een paar losse eindjes. De vriendschap tussen Maya en Famke voegt veel toe aan het verhaal. Tot aan het eind dingen onduidelijk bleven. Wat deed Famke met Kurk? Waarom koos ze geen partij voor Maya en waarom accepteert Maya de verklaring van Famke zo makkelijk? Hoewel bijzaken en niet funest voor de hoofdlijn van het verhaal, zijn dit voor mij toch missende stukjes.

Hoewel de rol van Kurk goed bedacht was, miste het punt uiteindelijk omdat niet duidelijk werd wat er nu bij hem speelde. Dat vond ik een gemiste kans. Hetzelfde geldt voor Tamara. Haar rol had van mij veel meer inhoud mogen hebben en ik denk ook dat de ruimte er was.

Tardio maakt gebruik van informatieve stukken tussendoor. Deze zijn verhalend, maar qua inhoud redelijk droog. Hoewel de informatie helpt om dingen te verduidelijken, kwam ik soms moeilijk door deze gedeeltes heen.

De belevingswereld van Maya is wel heel goed neergezet. Dat ze een tiener is en zodanig reageert, de problemen waar ze tegenaan loopt, je zit er helemaal in. Je waant jezelf weer op de middelbare school en zou iets willen doen om haar te helpen. Dat ze zich uiteindelijk ineens zo makkelijk laat paaien vond ik het enige in haar rol wat op mij ongeloofwaardig overkwam. Het egoïsme van haar moeder vond ik onbegrijpelijk, maar blijkbaar bestaan er echt mensen die zo denken.

Het einde voelde onbevredigend. Het is zo’n einde wat ik als vervelend ervaar, maar wat bij een lezer nog wel en tijdje na zou kunnen sluimeren.