Van het hart - Inge van der Krabben

Van der Krabben maakt een sterke start in Van het hart. Je knalt het verhaal in en het houdt je direct vast. Dat is maar goed ook, want na een aantal bladzijdes dreigde het boek me alsnog los te laten. Dit komt denk ik vooral door de terugblikken, dromen en gedachten van Mies die af en toe ineens tussendoor komen. Ik begrijp deze keuze wel, het geeft zeker een duidelijkere inkijk in wat Mies ervaart, maar vooral in het begin maakte dit het geheel wat chaotisch.

Eigenlijk is Van het hart een verhaal over Mies. Over haar rouwverwerking en de gevoelens waar zij mee om moet zien te gaan. Alle andere personages, zelfs haar zoon Willem, zijn er enkel ter ondersteuning van het verhaal van Mies. Dat wil niet zeggen dat zij minderwaardig zijn, Van der Krabben weet hen, ondanks hun summiere rol, heel stevig neer te zetten. Knap!

Ik denk dat wanneer je jezelf in Mies en de anderen uit de rouwgroep kunt herkennen, dit boek je diep kan raken. Hoewel ik verscheidene sterfgevallen heb meegemaakt was dit geen enkele keer zo dichtbij als de personages in het boek hebben meegemaakt. Toch weet de auteur je ook dan ontzettend goed mee te nemen in de rollercoaster van gevoelens waar Mies mee worstelt.

Het verhaal is eerlijk, naakt, rauw. Van der Krabben windt er geen doekjes om, maakt het niet mooier dan het is. Juist dat geeft zo goed weer hoe moeilijk het is om verder te gaan na zo’n verlies. In het geval van Mies gaat het om verder kunnen gaan na de plotselinge dood van haar man en het terugvinden van zichzelf. Wie is zij? Wat vindt zij belangrijk en welke keuzes maakt ze nu ze alleen is? Het is bijna alsof Mies zelf je toestaat dit gedeelte van haar leven met haar mee te kijken, haar verhaal voelt levensecht.